Bez powrotu recenzja

Lubię nadrabiać serie, bo dzięki temu nie trzeba czekać miesiącami na kolejne tomy. Dawno jednak tego nie robiłam, a przynajmniej nie z dłuższymi cyklami, przez co tym większą przyjemność sprawiło mi takie przedłużone spotkanie z Jessicą Shaw.
"Bez powrotu" to trzecia część przygód niepokornej detektywki, mam wrażenie, że jeszcze lepsza niż dwie poprzednie, choć i im niczego nie brakowało. Autorka kreuje nie tylko oryginalny charakter głównej bohaterki, ale też wielowątkowe sprawy.
Tym razem Pryce nie prowadził własnego śledztwa, lecz jak zawsze służył wsparciem Jessice. Fabuła jednak na tym nie ucierpiała, bo duet Shaw i Connor przyjęli bardziej skomplikowane zlecenie niż się początkowo wydawało. Zaginięcie młodej dziewczyny z bogatego domu może można by potraktować jako zwyczajną ucieczkę od nadopiekuńczej matki, gdyby nie coś, na co właśnie ta matka zwróciła uwagę. Amerykanie przyzwyczajeni są do sprawców działających seryjnie, więc kobieta zasugerowała, że miejsce, gdzie ostatnio była widziana jej córka może nie być przypadkowe przez to, że na tej samej autostradzie urwał się też ślad po dwóch innych osobach. Skrupulatne dochodzenie i nieustępliwość Jessici doprowadzą do szokującego finału, a epilog sprawił, że zbierałam szczękę z podłogi.
Uwielbiam w twórczości Lisy Gray to, że rozpisuje całą historię z wielu perspektyw, nie inaczej było tym razem, a jeden z narratorów szczególnie mnie elektryzował. Nie ukrywam, że oprócz samych spraw kryminalnych interesuje mnie życie prywatne Jessici, bo w nim też dużo się dzieje i gdy wydaje mi się, że zaczyna się już u niej wszystko układać, to zawsze okazuje się, że to tylko początek kolejnych komplikacji. Martwi mnie tylko to, że pani detektyw dość regularnie sobie popija, bo to nie jest najlepszy sposób na radzenie sobie z problemami i traumami.
"Bez powrotu" to kolejna znakomita powieść w dorobku Lisy Gray. Tym razem autorka postanowiła udowodnić, że przeszłość może dogonić człowieka, nawet jeśli zrobił wszystko, by o niej zapomnieć. Po tak świetnej lekturze nie pozostaje mi nic innego, jak sięgnąć po prostu po czwarty tom.
Moje 9/10