180 dań do pudełka. Hashimoto recenzja

Hashimoto jest niestety jedną z najpopularniejszych chorób naszych czasów. Negatywnie wpływa na nasze samopoczucie tak psychiczne jak i fizyczne, zaburza metabolizm i nastrój. Poza leczeniem farmakologicznym osoby chore na Hashimoto mogą sobie pomagać również dietą. Znam jedną osobę, która podobno dzięki diecie mogła pozwolić sobie na odstawienie tabletek na tarczycę, ja nie mam odwagi tego zrobić, ale dzięki tej książce mogę poprawić swoje samopoczucie.

Podoba mi się układ książki- nie jest to tylko książka z przepisami, wstęp jest bogaty w informacje o chorobie. Dowiadujemy się, czego osoby z Hashimoto powinny unikać, a co jest dla nich wskazane. Nie jest to może długi dział, jednak książka również nie jest rozprawą na temat choroby

Następnie mamy dietę rozpisaną na tydzień. Każdy dzień to trzy posiłki z rozpiską kalorii i pięknym zdjęciem. Przepisy w większości przypadków są łatwe i szybkie, a składniki są łatwo dostępne. Trochę nie podobał mi się początkowo pomysł na dzień składający się tylko z trzech posiłków, jednak na koniec każdego tygodnia jest jeszcze rozpiska z posiłkami dodatkowymi, proponowanymi w ramach drugiego śniadania lub podwieczorku, co zdecydowanie ratuje sytuację. Oprócz tego każdy dział opatrzony jest listą zakupów na konkretny tydzień, co jest naprawdę dużym udogodnieniem.

Na koniec mamy jeszcze dodatek specjalny że ściągawką na "najcięższe dni" czyli te, w które najbardziej brakuje nam niezdrowych lub słodkich przekąsek, bo umówmy się- nikt nie jest idealny, a żadna dieta nie jest łatwa na dłuższą metę. Bardzo podoba mi się takie podejście autora, który powtarza nam, że nie ma co się katować, a ciężka dieta nie ma sensu, bo im bardziej jest rygorystyczna, tym większe ryzyko porażki. Doceniam takie podejście, że zamiast przestrzegać nad przed tą porażką i kategorycznie jej zabraniać, autor podpowiada nam czym możemy się ratować gdy już nadejdzie w tej diecie moment krytyczny.

Na uwagę zasługuje też wydanie. Wszystkie książki poświęcone dietom kojarzą mi się z białym, śliskim papierem kredowym, na którym poprostu nie przyjemnie się czyta. Tu strony mają przyjemny, ciepły żółtawy odcień. Papier nie jest śliski, a strony są grube. Wygląd stron przywodzi mi na myśl papier z makulatury, ale taki ładny, co jeszcze podnosi przyjemność korzystania z książki.

Książkę otrzymałam z Klubu Recenznta portalu naknapie.pl i jak zawsze serdecznie dziękuję.