Córka recenzja

To już trzeci wydany na naszym rynku thriller psychologiczny od Michelle Frances. Oczywiście przeczytałam je wszystkie.

Gdy jedyna i ukochana córka Kate, Becky ginie w nieszczęśliwym wypadku, a winny nie zostaje ukarany, ta nie może się z tym pogodzić. Zaczyna podążać tropem historii, nad którą pracowała jej córka, starająca się o posadę dziennikarki śledczej. Ale są ludzie, którzy nie cofną się przed niczym, by chronić własne interesy.
Kate jest zdeterminowana, by odkryć prawdę za wszelką cenę, im poznaje więcej szczegółów, tym większą ma pewność, że wypadek jej córki nie był przypadkowy.

"Czas tworzył dystans, ale nie przynosił jej pociechy; co gorsza, było na odwrót. Ból itęsknota stawały się tym dotkliwsze, im bardziej oddalała się od córki".

Krótkie, treściwe rozdziały i duża ilość dialogów powodują, że "połykam" książkę. Śmierć dziecka, mimo że dorosłego, jest bardzo dla mnie bolesny i trudny, nawet nie chcę wyobrażać sobie takiej straty. W retrospekcjach wracamy do momentu narodzin i dzieciństwa Becky, tym mocniej przeżywamy to, co się wydarzyło i z całego serca współczujemy matce, która została, osierocona przez własne dziecko.
Becky była zaledwie na progu dorosłości, starając się o wymarzoną pracę dziennikarki śledczej, trafiła na grubszą aferę i nazdepiła na odcisk nieodpowiednich, bardzo wpływowych ludzi, którzy gotowi są na wszystko, by te wpływy utrzymać. Czego dotyczyła afera będziemy odkrywać wraz z Kate. Szanuję ją i podziwiam za waleczność, niezłomność, oddanie sprawie i serce po właściwiej stronie.
Bardzo polubiłam Tima, nowego mężczyznę w życiu Kate, który w tym najgorszym momencie, staje na wysokości zadania. Jest uważany i opiekuńczy, okazuje zrozumienie i ogromne wsparcie. To jedyny filar, na którym może się ona oprzeć.

To po prostu świetna opowieść i bardzo podoba mi się poruszony w niej temat, o którym warto mówić. Mimo, że to bardziej dramat społeczny z domieszką thrillera, to uważam, że naprawdę warto poznać tę historię.

PREMIERA 30/09/2020