Światło i płomień recenzja

Sytuacja dramatycznie się powtarza. Czas opisany przez Butterwicka i polski czas obecny, w zasadzie mogę napisać, przeraziły mnie przewidywalnością. Najbardziej, na wyobraźnię zadziałał epizod, jak ambasador obcego państwa, wykupił w Warszawie wszystkie, albo prawie wszystkie maszyny drukarskie i cały wyzwoleńczy koncept polityczny spalił na panewce. Po prostu media ówczesne były zarządzane przez prowadzących politykę obcych mocarzy. Cóż? Jakbym czytał niektóre niby polskie tytuły. Cały tytuł dzieła, „Światło i płomień” pompatyczny, dzieło 800 s. w tym 300 s. przypisów, w twardych absolutnie niewygodnych okładkach, bardzo dobrze zredagowane, ale niezbyt błyskotliwie, jak na obecne wymogi czytelnicze, więc zachęcam, ale ostrzegam, trzeba cierpliwości i podpórki do trzymania tomiska, bo dłonie mdleją. Ostatecznie bardzo wartościowe, ale na koturnach. Autor chętnie udziela wywiadów, to ciekawy rozmówca, a wywiady do odnalezienia, bez wysiłku. (ok.1000 znaków).

Redakcja portalu, Na kanapie – zachęca mnie, by nie rzec, przymusza, bym napisał jeszcze 1000 znaków, więc dodam jeszcze, że w mojej ocenie, autorzy dzieł, historycznych, nie nadążają za oczekiwaniami czytelników. Żeby było ciekawie, to uznam, że dokładnie nie wiadomo, jakie one są, te oczekiwania, jeżeli chodzi o tematy historyczne. Z pewnością, przystępność i lekkość pióra to podstawa, w zasadzie materiały źródłowe, cytowane, spowalniają czas przyswajania tematu, ale są niezbędne, ostatecznie najważniejsza jest konkluzja, drogowskaz wraz z uzasadnieniem, a tu kłaniają się wszędobylskie „poprawności” od politycznych do obyczajowych. Opisywana w książce imperatorka Katarzyna wychowała się w Szczecinie i przekazy mówią tam o bujnym, jej życiu towarzyskim, ale o tym już w Płomieniu.. nie czytamy.

Ostatecznie polecam, jak najbardziej. W ogólnym rozrachunku, jest to rzecz cenna, warta uwagi.

PS. Tu ponownie, wyświetliła się informacja, że jeszcze 100 znaków - więc cóż? Może taki dopisek iż "Światło i płomień" to narracja historyka o końcu, jak sam określa i początku, czyli o klęsce państwa polsko-litewskiego i o narodzinach nowoczesnego narodu w okresie od 1733 do 1795. Oczywiście w strukturach EU Polsce nie grozi rozebranie i likwidacja narodowa, jednak mechanizmy są obserwowalne i wymagają przytomnej reakcji. Więc pewnie klasa polityczna poinnna dostać książkę w prezencie na nową kadencję sejmową.