Światła pochylenie recenzja

Czym jest umieranie a czym odchodzenie ? Umieramy w jednej chwili a odchodzić możemy całe życie. Po świecie chodzą ludzie-skorupy, których dusze już dawno odeszły a oni są tylko ciałami. A czego pragnie błąkająca się od lat po świecie dusza ? Pustego ciała tylko dla siebie.

Helen Lamb od stu trzydziestu lat tuła się po świecie. Nie pamięta jak umarła i jaki popełniła grzech, że nie chciało jej ani niebo ani piekło. Błąka się od jednego gospodarza do drugiego. „Przykleja” się do wybranych przez siebie ludzi aby być ich natchnieniem, pomagać im i wyobrażać sobie, że sama żyje. Jest tylko obserwatorem. Nikt jej nie widzi i nie słyszy. Nikt nie może jej podziękować ani pokochać. Pragnie coś poczuć, marzy o smakach i zapachach, ale jest tylko duchem …

Pewnego dnia, kiedy Helen jak zawsze towarzyszy swojemu gospodarzowi nauczycielowi angielskiego na lekcji zdarza się coś nieoczekiwanego. Pewien uczeń patrzy prosto na nią. Nie przez nią ale właśnie na nią. Okazuje się, że w Billym mieszka dusza Jamesa, który podobnie jak ona został skazany na egzystencję na ziemi. James nie wie, jak to możliwe, że Billy opuścił swoje ciało, ale odkrył, że puste ciała inaczej brzmią niż te ze swoimi duszami. W ten sposób po jakimś czasie znajdują też ciało dla Helen. Oboje szybko się w sobie zakochują i oboje ponownie odkrywają odebrany im wcześniej świat zmysłów i przyjemności. Niestety, trudno jest wkroczyć w czyjeś życie. Niektóre dusze wracają, a inne chcą cię wciągnąć do piekła. Czasami bardziej powinno się obawiać żywych niż umarłych.
Rozpoczyna się walka o prawdę i o odnalezienie wiecznego spokoju…

„Światła pochylenie” to piękna historia o miłości i o nienawiści, o życiu i o umieraniu. Pięknie opisuje cielesność i wszystkie jej zalety. Zmysłowość przemawia do nas z każdej ze stron, a dusze są bardziej realne i świadome niż żywi. W tej książce jest coś nieuchwytnego, coś magicznego. Po jej lekturze bardziej doceniam smak jabłka i to, że mogę dotknąć mojego mężczyzny, a nie tylko na niego patrzeć. Świadoma, dojrzała miłość to zarówno seks jak i piękne słowa pełne czułości. Dlatego śmieszą mnie słowa nastolatek, które niedojrzale odebrały książkę, że w książce niepotrzebny jest seks. To nie „Zmierzch” moi drodzy. To nie jest kolejny chwyt marketingowy pokazujący, że idealna miłość opiera się tylko na całowaniu i kilkustronicowych zapewnieniach o miłości. To wyjątkowa historia, która uczy nas doceniać swoje życie podczas jego trwania.