Iskierka nadziei recenzja

W tej historii splatają się losy kilku osób - Tomka, który mieszka wraz z zapracowaną i smutną mamą, samotnej staruszki zwanej Iskierką, niechcianej przez rodziców nastolatki, a także aroganckiego i egoistycznego mężczyzny, który ma za nic innych. Bohaterami są ludzie, którym czegoś brakuje - czy to miłości, stabilizacji, radości, spokoju czy po prostu czasu, ludzie w pewien sposób ubodzy, niekoniecznie, a może nie tylko materialnie, ale właśnie ubodzy w nadzieję na odmianę losu...

I właśnie te postacie otrzymują tytułową iskierkę nadziei, coś, co pomaga im przetrwać Święta, zmienić życie, odnaleźć siebie. Dla każdego takim małym promyczkiem w mrokach życia jest coś innego, ale takim spiritus movens wydarzeń można nazwać Tomka. Jest to uroczy, rezolutny, bardzo empatyczny 11-letni chłopiec, który przypadkowo spotyka starszą panią, która mu pomaga w kłopocie, ale dla której on może być iskierką nadziei...

Ta książka to taka trochę opowieść wigilijna, trochę powieść obyczajowa, a trochę historia filmowa, opowiadająca o tym, że za dobre uczynki jest nagroda, że wiele zależy od nas samych. To także historia o małych i większych cudach świątecznych oraz o dawaniu drugiej szansy i o tym, że każdy może się zmienić. Jest to jednocześnie książka bardzo życiowa, choć może nieco przerysowana, z niekoniecznie możliwymi wydarzeniami, ale pełna ciepła, jakiejś takiej ludzkiej dobroci, miłości, a nawet nieco urocza. Widać, że jest nastawiona na wzbudzanie w czytelniku całej gamy odczuć i emocji - wzruszenia i poruszenia, empatii, ciepła, ale też smutku, czy nawet zdenerwowania zachowaniem niektórych postaci.

"Iskierka nadziei" to ciepła, miła, lekka powieść obyczajowa, świetnie sprawdzająca się na taki czas jak mamy teraz - na przedświąteczną gorączkę, na ponure wieczory, na momenty wytchnienia. To książka, która ogrzeje serce, pobudzi do przemyśleń, będzie całkiem mądrą rozrywką. Jeśli miałabym ją określić jednym słowem, po prostu powiedziałabym, że jest "świąteczna" i to powinno wystarczyć za rekomendację...

Za możliwość przeczytania tej uroczej historii dziękuję Wydawnictwu Kobiecemu.