Naprawiacz recenzja

[Współpraca reklamowa z Wydawnictwem Znak]

„Świat jest zepsuty. Trzeba go naprawić”

W jednym z warszawskich mieszkań policja odnajduje makabryczny obraz. Jest on stworzony z fragmentów ciała. Nigdzie nie ma jednak reszty ofiary. Policja zaczyna błądzić po omacku. Jednak Naprawiacz ma całkiem inne plany. Wkrótce media zaczynają interesować się szczegółami tej makabrycznej zbrodni.

Cóż to była za książka! Już dawno nie czytała tak wciągającego kryminału. Przeczytałam go dosłownie w jeden dzień. Nie mogłam się oderwać. Wciąż chciałam więcej i więcej.

Książka zaczęła się tak, jak lubię. Czyli brutalnym morderstwem. Autor od razu rzucił nas na głęboką wodę. Nie czaił się, nie ugładzał całej zbrodni. Od pierwszych stron wiemy, jak mocna to będzie historia.

Autor przez całą książkę trzymał nas w napięciu. Emocje nie odpuściły ani na chwilę. Z tych nerwów zaczęłam obgryzać paznokcie. Z każdą kolejną przeczytaną stroną, coraz bardziej byłam zaciekawiona. Napięcie rosło, a gdy w końcu doszło do momentu kulminacyjnego, autor stwierdził, że ma dla nas jeszcze jedną niespodziankę.

Autor po mistrzowsku zabudował tę opowieść. To wszystko było przemyślane i poukładane (no może poza jedną sytuacją, ale nie będę spojlerowała). Cała historia była przeprowadzona równomiernie. Autor nie wydłużał za bardzo, ale także nie skracał zbyt dużo. Świetnie dopracował każdy element fabuły.

Dzięki temu całość była spójna i logiczna. Każdy element tej książki był na swoim miejscu. To robi jeszcze większe wrażenie, gdy pod uwagę weźmiemy fakt, że jest to debiut. Gdybym przy innych recenzjach nie przeczytała, że to debiutancka książka, nigdy w życiu sama o tym bym nie pomyślała. Już się nie mogę doczekać kolejnych książek autora, skoro swoim debiutem tak wysoko postawił poprzeczkę.

Styl pisania i prowadzenia opowieści trochę przypomina mi Adriana Bednarka. I nie mówię tego w złej wierze. Ponieważ, jak wiecie lub nie, ja uwielbiam pióro Adriana. W jego książkach przepadam i totalnie daje się porwać lekturze. Tak samo było w przypadku książki Piotra Kuźniaka. Historia dosłownie mnie wessała, a jak nie chciałam opuszczać Warszawy i rozstawać się z bohaterami.

Sami bohaterowie, także byli zbudowani fantastycznie. Chociaż w niektórych przypadkach byli lekko stereotypowi. Ale największe wrażenie zrobiła na mnie kreacja mordercy. Ponieważ był zbudowany po mistrzowsku. To nie była ciepła klucha, czy przypadkowy gość, którym rządzi żądza krwi. To był zamotywany, szalenie inteligentny i zimny morderca, który cały plan przemyślał w najdrobniejszych szczegółach. Dzięki temu cała historia była jeszcze bardziej przerażająca.

Autor doskonale wie jak zaciekawić czytelnika. Jak sprawić, żeby nie chciał odłożyć książki na bok. Krótkie rozdziały i umiejętne podzielenie akcji sprawiło, że tę książkę czytało się błyskawicznie. Ja dałam całkowicie porwać się fabule.