Już zawsze będę Sobą recenzja

Blizny emocjonalne, czy takie widoczne, co jest waszym zdaniem, cięższe do dźwigania?
Eden i Josh mieli trudne początki, nigdy tak naprawdę nie byli też parą. Łączy ich wspólna przeszłość i fakt, że to właśnie Joshowi pierwszemu zwierzyła się Eden.
Jej świat znów legł w gruzach, ale tym razem wspierana przez rodzinę, przyjaciół i dwie inne dziewczyny, jest w stanie stawić czoła koszmarami sprzed lat. Gdy dostaje możliwość wyjechania na studia, nie zastanawia się zbyt długo, wie, że jej miasto już od dawna nie jest miejscem dla niej. W starcie w nowym miejscu pomaga jej, nie kto inny jak Josh. A przyjaźń, która sobie obiecywali, wkracza na inny poziom. Oboje będą jednak musieli zmierzyć się ze swoimi lękami i to właśnie one staną na drodze do ich szczęścia. Bo czy można wejść w związek, nie przepracowawszy swoich traum? Jakie szanse ma związek oparty na niedomówieniach i braku zaufania?
Ta książka to plasterek, na która rany zadała "Już nie ma tamtej mnie". Mamy tu dalszy ciąg życia Eden, tym razem już w trakcie jej dochodzenia do siebie, po jakiej traumie doświadczyła jako 14-latka.
Jednak przeszłość nie daje o sobie tak łatwo zapomnieć, czeka ja proces, a koszmary senne utrudniają jej życie. Mimo terapii i wsparcia nadal ma leki, z którymi ciężko sobie radzi. Jej uczucie do Josha to jedyna dobra rzecz więc chwyta ją niczym kotwicę, jednak czasem samo uczucie to za mało. Brak zaufania I szczerości może zniszczyć nawet największa miłość. Właśnie dlatego tak ważna jest terapia, niezależnie od tego, z jaką traumą się mierzymy.
Jedna ze scen w książce bardzo wryła mi się w pamięć to moment przesłuchania, sposób, w jaki obrońca próbuje prowadzić narracje. Było to obrzydliwe i niewłaściwe, to pokazuje jak często ofiary, są szczute w sądzie.
Powiem wam, że jak w pierwszej części Eiden mnie irytowała, faktem, że nie potrafi się przed nikim otworzyć, tak tu bardzo ja polubiłam I mocno kibicowałam, tak samo, jak Joshowi. Ta dwójka musiała przejść długą drogę, by zaznać spokój i szczęścia
Całym serduchem polecam tę dylogię.