Tamten świat recenzja

Marta Wyka, autorka „Tamtego świata” jest wybitnym historykiem literatury i krytykiem literackim. Od wielu lat związana jest z Uniwersytetem Jagiellońskim, gdzie realizowała swoją karierę naukową oraz prowadziła wykłady dotyczące literatury modernizmu, Młodej Polski i współczesnej. Redagowała czasopisma literackie, uczestniczyła w pracach jury wielu prestiżowych konkursów, mi.in o Nagrodę Literacką Nike. Sięgnęłam po książkę takiego autorytetu, aby czerpać wzorce od najlepszych i zdobyć więcej wiedzy o polskich geniuszach literackich.

Profesor Wyka opowiada w swoich esejach o intelektualnym życiu Krakowa, które budziło się do życia po II wojnie światowej i próbowało zaistnieć w nowej rzeczywistości. Część swojej książki poświęciła pisarzom istotnym dla jej ojca, Kazimierza Wyki, również wybitnego literaturoznawcy, skupionym wokół redagowanego przez niego pisma „Twórczość”. W swoich tekstach odwołuje się do korespondencji prowadzonej z wielkimi nazwiskami literatury – Tadeusza Różewicza, czy też Czesława Miłosza.

A to niejedyne znane postaci, które pojawiają się w esejach. Wśród budzących największe zainteresowanie Marty Wyki pisarzy znajdziemy Sławomira Mrożka, Witolda Gombrowicza, Leopolda Tyrmanda, Tadeusza Konwickiego i Jerzego Pilcha. Autorka odnosi się do najważniejszych, według niej, dzieł i ważnych w jej osobistym życiu ludzi. Wszystkie te teksty i wypowiedzi dotyczą życia krakowskiej inteligencji w czasach międzywojennych i powojennych, a prowadzą do konkluzji, że ta grupa społeczna zniknęła, ale nie tylko z powodów związanych z upływem czasu. Zniknęła, bo wyczerpały się możliwości podtrzymywania jej dziedzictwa, zabrakło kontynuatorów, którzy zechcieliby czerpać z jej dorobku.

Miałam inne oczekiwania wobec tej książki. Sądziłam, że będzie raczej wykładem o literaturze, a to zbiór luźnych przemyśleń, nawiązań do osobistych doświadczeń i spotkań ze sławami literatury ubiegłego wieku, dosyć wybiórczych. Niemniej publikacja Marty Wyki jest intelektualnym wyzwaniem, z którym warto się zmierzyć, o ile chcemy poszerzyć swoją wiedzę o literaturze, a przy tym horyzonty.