Stulecie trucicieli recenzja

„Ciemność, widzę ciemność ...” cytat pochodzący z jednego z kultowych polskich filmów, przyszedł mi na myśl w trakcie lektury książki, którą dzisiaj chcę Wam przedstawić.

Jest to książka opisująca nikczemnych i podstępnych trucicieli, oraz bezsilność stróżów prawa i lekarzy, w walce z wykrywaniem takich procederów.
Wszystkie historie przytoczone w książce są autentyczne, dlatego podczas czytania były momenty, gdy z przerażeniem łapałam się za głowę.
W przypadku zastosowania przez przestępcę trucizny, nierzadko zbrodnie takie, pozostawały niewykryte, gdyż w tamtych czasach nastręczało to olbrzymich trudności. Dowody opierały się na zeznaniach niedoszłych ofiar, bądź potencjalnych morderców. Niejednokrotnie wyrok sądu w stu procentach opierał się na zwyczajnym pomówieniu. Lekarze wydawali swoje opinie na podstawie objawów chorego, lub po śmierci, przeprowadzając sekcje zwłok.
Była to swoista zabawa w zgaduj zgadula, na szali której wisiało czyjeś życie.
Na szczęście dla przyszłych pokoleń w połowie XIX wieku, zaczęły pojawiać się nowe profesje, takie jak toksykologia, czy analityka chemiczna, a do kanonu nauczania weszła toksykologia sądowa, dzięki Mathieu J Bonaventure Orfila, który jako student medycyny zrobił doktorat z zakresu chemii, anatomii i botaniki.

Książka napisana jest w bardzo przystępny sposób, a ciekawe przypowiastki z rozpraw sądowych, są swoistą wisienką na torcie.
Polecam!