Tak cię straciłam recenzja

Strata dziecka jest niewyobrażalną tragedią . Wiele skrajnych emocji budzi fakt gdy dziecko zabija własna matka.. Susan spędziła rok w areszcie a później 3 lata w szpitalu psychiatrycznym. Taki wyrok otrzymała po tym jak udusiła swojego synka. 
Nie mogła sobie tego wybaczyć, nawet nie pamiętała tego co się wtedy wydarzyło.. Nie pamiętała czy chciała wymazać to z pamięci? 
Pamiętała jednak jak bardzo go kochała. 
Na wolności zmieniła swoją tożsamość. Nie chciała być wytykana palcami. 
Wszystko zaczyna się od zdjęcia. Zdjęcia,które ktoś podrzucił pod jej drzwi. Było to zdjęcie chłopca podpisane imieniem jej zmarłego syna. Przeżyła szok, ktoś wiedział kim tak naprawdę jest.
 Po zdjęciu dzieją się różne dziwne rzeczy. Ktoś ewidentnie chce by Emma ( bo tak teraz się nazywa ) dowiedziała się czegoś o tym co się wydarzyło. Postanawia za wszelką cenę dociec prawdy. Ta cena jest jednak ogromna. 
Emmie pomaga dziennikarz Nick. Poznała go przed swoim domem. On wiedział kim jest Emma. Wiedział nawet rzeczy o których ona nie wiedziała. 
Czy Nick jest rzeczywiście tym za kogo uważa go Emma i czy tak naprawdę chce jej pomóc? 
Ja wiem jedno. Nikt nie jest święty. Każdy ma swoje tajemnice i właśnie te tajemnice budują mocne napięcie. 
Nie domysliłam się kompletnie niczego. Czytałam z zapartym tchem. Książka wciąga już od samego początku. 
Ta niewiedza sprawia,że chce się ją czytać aby się wszystkiego dowiedzieć. 
Czułam się tak jakbym razem z Emmą uczestniczyła w tym śledztwie i była w jej życiu. 
Gorąco polecam. 



"Jak można przestać kochać kogoś, kto był dla nas wszystkim ? Choć opuścił mnie, kiedy potrzebowałam go najbardziej,  wciąż widzę te ramiona , teraz złożone na piersi , które mocno obejmowały mnie , gdy opłakiwałam utratę mamy i których tak dotkliwie mi zabrakło,  gdy straciliśmy syna. 


Te oczy teraz gniewie przymruzone, uśmiechały się do mnie z rozbawieniem gdy "wygadywałam głupoty  jak blondynka" - Jego słowa. 
Odzywa się takim samym głosem , jakim codziennie mówił "Kocham Cię". Tyle,że teraz mówi co innego, innym tonem, i przemyka mi przez głowę myśl , czy nie popełniłam błędu,  przychodząc tutaj. "