Strach recenzja

Jozef Karika podejście numer dwa. Po lekturze "Ciemności", która nie zrobiła na mnie piorunującego wrażenia postanowiłam dać słowackiemu pisarzowi, tak wychwalanemu w recenzjach i opiniach na serwisach książkowych, jeszcze jedną szansę.
Gdy zaczęłam odsłuchiwanie powieści "Strach" w interpretacji Jacka Draguna przez chwilę miałam wrażenie, że ponownie w swoim oldschoolowym odtwarzaczu CD umieściłam płytę z nagraniem wcześniejszej książki.
Znowu zima, znowu górski krajobraz i klimat małej miejscowości położonej na uboczu oraz bohater uciekający od kłopotów w rodzinne strony by nabrać dystansu i poukładać od nowa swoje życie.
Zakładam, że taki koncept to punkt wyjścia dla tego autora, który już od pierwszych stron w ten sposób buduje nastrój wyobcowania, niepokoju i chłodu co automatycznie powodującego u czytelnika dreszcze.

Opowiedziana historia jednak, mimo iż zawiera w sobie wszystkie elementy mające wzbudzić lęk, nie spowodowała u mnie szybszego bicia serca a zakończenie wręcz rozczarowało.

Początek tej opowieści zapowiadał się obiecująco. Poturbowany przez życie Jożo Karsky wraca w rodzinne strony i zatrzymuje się w rodzinnym domu, od dawna pustym i wypełnionym wspomnieniami o traumatycznych przeżyciach z przeszłości. Kiedy w mroźny styczniowy wieczór w okolicy ginie mały chłopiec w bohaterze odżywają wydarzenia sprzed lat, kiedy to podobny los spotkał najbliższą mu osobę. Wraz ze znajomymi, wtedy dziećmi dziś dorosłymi, stara się dociec co lub kto stoi za tymi zaginięciami. Wybudzone ze snu złe siły zaczynają zaś dopominać się o kolejne ofiary.
Po obiecującym wstępie historia jednak zaczyna wytracać tempo. Dzieje się tak za sprawą głównego bohatera, pełnego niezdecydowania, rozlazłego wręcz i pozbawionego jakiejkolwiek charyzmy. Nie boję się nazwać go wręcz nudnym. Wszystko to sprawia, że traci się zainteresowanie jego losami i czeka do finału, który również nie porywa. Miało być strasznie a wyszło bez polotu, choć jeszcze raz podkreślę, że początek zwiastował solidną porcję emocji.

Po kolejnej lekturze książki Jozefa Kariki, która mnie nie zachwyciła na razie dam sobie chwilę wytchnienia od jego twórczości. Niewykluczone jednak, że sięgnę kiedyś po "Szczelinę", tak zachwalaną na forach czytelniczych.