Sto Dni Po Ślubie recenzja

Czym jest miłość? Pytanie, zdaje się, banalne ale jakże trudno na nie odpowiedzieć.
Miłość ma różne oblicza, maże być burzliwa, niepewna, dostarczać silnych emocji i wywoływać gęsią skórkę, może sprawiać, że przestajemy myśleć logicznie i jedyne czego pragniemy to kierować się sercem i emocjami. Miłość może być również romantyczna, dawać nam poczucie bezpieczeństwa i stabilizacji, sprawiać, że co dzień budzimy się szczęśliwsi i z uśmiechem na twarzy kroczymy obok ukochanego człowieka z pewnością, że to ten z kim spędzimy resztę naszego życia.

Ellen jest szczęśliwą, młodą mężatka, ma idealnego męża, który kocha ją miłością bezgraniczną i jest gotów zrobić dla niej wszystko. Para wydaje się bardzo szczęśliwa aż do czasu gdy w życiu Ellen przypadkowo pojawia się Leo, były chłopak, pierwsza wielka miłość kobiety.
On jest dziennikarzem, ona fotografem, znają się doskonale i rozumieją prawie bez słów więc dlaczego nie mieli by spróbować wspólnie pracować? Taka współpraca mogłaby okazać się korzystna dla obu stron. Ale czy taki pomysł jest dobry gdy okazuje się, że uczucie, które kiedyś między nimi było nie do końca minęło? Czy emocje da się tak łatwo opanować, uciszyć serce i kierować się głosem rozsądku?

Wybór przed którym stanie Ellen nie jest łatwy. Andy i Leo różnią się chyba wszystkim, obaj pociągają ją tak samo, a każdy z nich ma do zaoferowania co innego. Co wybierze kobieta? Życiową stabilizację czy ciągłą karuzelę uczuć? Przyszłość u boku męża czy niepewny los u boku byłego chłopaka, który wciąż boi się angażować?
Stojąc obok i z dystansu obserwując rozwój wypadków wybór wydaje się logiczny, a rozterki targające kobietą wręcz niedorzeczne, ale czy będąc na miejscu bohaterki nie wahalibyśmy się tak samo? Czy zakochane kobiety nie działają pod wpływem chwili i emocji podejmując pochopne decyzje kierując się głosem serca a nie rozumem?

Ellen jest kobietą dziwną, zakompleksiona, z poczuciem niższości, potrzebuje mężczyzny silnego, dominatora, który będzie podejmował za nią wszystkie decyzje. Andy widzi w Ellen partnera, osobę równą sobie, z której zdaniem się liczy, chce by wspólnie podejmowali decyzje dotyczące ich wspólnego życia. Kobieta bez cienia sprzeciwu zgadza się na wszystko, może pod wpływem wyrzutów sumienia, a może przez uległy charakter, w każdym razie decyzje te nie czynią jej bardziej szczęśliwą. Leo z kolei to typ władczego faceta, który lubi rządzić i mieć ostatnie zdanie, może właśnie dlatego tak pociąga Ellen?

Opisana historia może przydarzyć się każdemu z nas, dlatego łatwo było mi wejść w rolę bohaterki i razem z nią przeżywać targające emocje. Wielokrotnie zastanawiałam się co ja bym zrobiła na miejscu Ellen, poszła za chwila czy zachowała zdrowy rozsądek? Z pewnością nie dałabym facetowi poczucia wyższości nade mną, pewności, że może pojawić się w każdym momencie mojego życia, a ja rzucę dla niego wszystko. Dla chwili ulotnego szczęścia nie warto jest poświęcać trwałego uczucia.
A wy co byście zrobili na miejscu bohaterki?