Worek kości recenzja

Worek kości" to książka Stephena Kinga, której głównym motywem jest miłość. Można nawet doszukiwać się podobieństwa z "Historią Lisey". Tam zmarł pisarz, została żona. Tu na odwrót. Mike Noonan, twórca książek, pozostał sam na świecie. Jego żona Johanna zmarła w dość niecodzienny sposób.Mike traci żonę. Po jej śmierci dowiaduje się też o dziecku, które Johanna nosiła pod sercem, a o którym nie zdążyła mu powiedzieć.

Pogrążony w otępieniu i rozpaczy ( choć od śmierci żony minęły 4 lata), Mike wyjeżdża do swojego domku letniego "Śmiechu Sary" nad jeziorem Dark Score. Tam zauważa pewną działalność żony, o której nic nie wiedział. Z biegiem czasu Mike dowiaduje się o ukochanej coraz więcej nieznanych mu dotąd faktów. Biedny pisarz podejrzewa najgorsze - zdradę.

Dom, do którego wrócił Mike, to zagadka. Autor książek ma dziwne, realne sny. Poza tym słyszy głosy, a na lodówce codziennie znajduje magnesiki ułożone w wiadomość. Te nadprzyrodzone zdarzenia i drugie oblicze Johanny stają się zagadką, którą Mike chce za wszelką cenę rozwiązać.

W międzyczasie Noonan znajduje nową miłość. Młoda wdowa oraz jej córka Kyra pomału stają się dla mężczyzny najważniejsze. Ku jego zdziwieniu, kobiety są w pewien sposób powiązane z tajemnicą "Śmiechu Sary".

Pomysł na fabułę strasznie mi się podoba. To najlepsza książka tego autora o miłości. Dominuje nad tradycyjnym w twórczości Kinga mrokiem i grozą. Jest piękna i szczera. Miłość doskonała, pełna uroku, śmiechu, pasji i wsparcia.Jestem zachwycona.

Dużą niespodzianką były dalsze losy Thada, głównego bohatera " Mrocznej połowy", zawarte w tej książce. Bardzo mnie zaskoczyło to, co się z nim stało. Ta wiadomość całkowicie oderwała mnie od "Worka kości".Nie traktuję tego zabiegu jako minus, przeciwnie. To bardzo udany pomysł.

"Worek kości" polecam z całego serca. To nie romans, to nie horror. Te dwa gatunki spotkały się pośrodku i idealnie dopasowały. Przeczytajcie.