Stany splątane recenzja

Ależ to była uczta! 300 stron, napisanych przepiękną polszczyzną, dotykających spraw, które bolą, uwierają zarówno młodszych, jaki i tych dojrzałych czytelników. Chowają się w naszej psychice, aby nagle znienacka uderzyć.
Moim zdaniem, nie ma we współczesnej literaturze polskiej drugiego pisarza, który potrafi tak niezwykle przejmująco opisywać nasze problemy psychiczne. Delikatnie, z pewnym dystansem, ale i precyzyjne. Czytając "Stany splątane" miałam momentami odczucie, że J.L. Wiśniewski odwiedza mnie z lustrem i prosi żebym się w nim przeglądnęła. Cóż, mistrzowi opowiadania o emocjach się nie odmawia. Przyznaję, były chwile podczas lektury, kiedy mocno bolało. Ale właśnie za te momenty, mogę być bardzo wdzięczna. Podziękować pisarzowi. Takiego napięcia, bliskości bohaterów, ale i samotności nie odczuwałam dawno podczas czytania książki.
Wstrząsająca jest opowieść o mężczyźnie, który po rozpadzie związku nie może uwolnić się od zapach ukochanej kobiety.

Miałam wrażenie, że każde słowo w tej opowieści ma swoje miejsce. Nie ma ich ani za dużo, ani za mało. Drążą i wwiercają się ze swoim ładunkiem głęboko w serce. Uważam, że nie da się obok bohaterów tej książki przejść obojętnie. Autor momentami zaskakuje, ale i daje czas. Na zadumę, na własne odczucia. Coś niesamowitego wydarza się podczas lektury "Stanów splatanych". Jesteśmy tak blisko opisywanych historii, że życie bohaterów staje się naszą codziennością. Bardzo współczesną i bolesną.

Rekomenduję ten tytuł. Czeka na Was uczta literacka.

Dziękuję Wydawnictwu Literackiemu za egzemplarz recenzencki książki.