Stany splątane recenzja

"Stany splątane" Janusza Wiśniewskiego to zbiór pięciu opowiadań, które z pozoru nic nie łączy, ale po kilku chwilach refleksji, a tych dostarczą nam zaprawdę wielu, okazuje się, że mają one wspólny temat: człowieka i jego stany emocjonalne.

Mamy mężczyznę, który nie może poradzić sobie z bolesnym rozstaniem, bowiem wszystko, nawet zapach przypomina mu ukochaną osobę, którą stracił. Są i rodzice nowonarodzonego dziecka, które nie jest idealnym bobasem z reklamy. Poznajemy matkę szukającej zemsty na człowieku, który skrzywdził jej syna oraz bliźniaczki, które po latach na nowo próbują odbudować swoje relacje. I wypadek, który powoduje utratę pamięci, pamięci o bliskich i uczuciach do nich.

Janusz Leon Wiśniewski to wirtuoz opowiadania o emocjach. Z ogromnym wyczuciem i wrażliwością pochyla się nad samotnością, poczuciem wyobcowania i tęsknotą za bliskością. Uczy jak dostrzegać więcej, odczuwać mocniej i rozumieć lepiej. Kolejny raz trwam w ogromnym zadziwieniu, jak cudownym językiem można malować niezwykłe historie zwyczajnych ludzi, ich życie, troski i codzienność. Tak łatwo się z nimi utożsamiać, niejeden z nas bowiem odnajdzie tu cząstkę siebie. Niewątpliwie lektura ta spowodowała u mnie natłok myśli i uczuć, skłoniła do wielu przemyśleń, do zatrzymania się i zastanowienia nad sobą i drugim człowiekiem.

Historie Wiśniewskiego kipią od emocji i nie sposób wyrazić słowami bagażu, który niosą. Na pierwszym miejscu jest rzecz jasna wzruszenie, pojawia się też zachwyt oraz o dziwo dużo uśmiechu, ale najwięcej to zawsze jest łez. Na czym polega geniusz tego autora? Warto przekonać się samemu. Obcowanie z jego tekstem jest bolesnym i cudownym przeżyciem jednocześnie. To literatura piękna w najczystszej postaci.

"Stany splątane" to fascynujący pejzaż złożony z ludzi i relacji między nimi. Niepozorna okładka, skromny Autor i słowa, które trafiają wprost do serca. Piękna, prosta i zdumiewająca.

Książkę otrzymałam z Klubu Recenzenta serwisu nakanapie.pl, za copragnę serdecznie podziękować.