You soften me recenzja

Niniejsza opowieść, choć napełniona obietnicą pasji i triumfu, wprowadza czytelnika w świat, który jest o wiele bardziej skomplikowany, niż się wydaje na pierwszy rzut oka. Wciągnie Cię swoim zapleczem tanecznego świata, ale przynosi też sporo niedoskonałości, które warto podkreślić.

Opowieść, która obiecuje pasję i emocje niestety oferuje jedynie bladą obietnicę tych chwil. Chociaż miała potencjał, by wciągnąć nas w wir tanecznej ekstazy i angażującej rywalizacji jest jedynie cieniem, który miga w tle. Narracji nie udaje się wydobyć głębi wewnętrznych konfliktów, które mogłyby sprawić, że czytelnik zatraciłby się w tej historii.

W tej pozycji nie brak chwil, które, zamiast wzbudzać ciekawość, wywołują uśmiech z powodu swojej nieprzewidywalności. Te irracjonalne fragmenty sprawiają, że trudno jest zanurzyć się w świecie historii, a zamiast tego stawiają nas w obliczu absurdalnych sytuacji. To nieodłączne niedoprecyzowanie w przekazywaniu tematycznych aspektów, które ostatecznie wpłynęło na jakość tej opowieści.

Zachowanie głównych bohaterów, którzy już powinni być dojrzali i wyważeni, niestety wprowadza czytelnika w stan dezorientacji i frustracji. Ta wyraźnie dostrzegalna niedojrzałość emocjonalna postaci powodują, że trudno jest zaakceptować ich jako wiarygodnych i przekonujących bohaterów.
W historii, w której można by oczekiwać, że doświadczeni tancerze byliby zdolni do rozsądnych i zrównoważonych decyzji, bohaterowie wydają się być wręcz przeciwnie. Każdy konflikt, choćby najmniejszy, jest pompowany do wyolbrzymionych rozmiarów, co powoduje uczucie nierealności i niedorzeczności.

Brak rozwoju emocjonalnego bohaterów sprawia, że trudno jest z nimi się utożsamiać lub nawet zaangażować emocjonalnie w ich losy. Odnosi się wrażenie, że są one bardziej karykaturami niż prawdziwymi osobami, co stanowi istotną wadę tej opowieści.

Ta książka była jak wyzwanie, które wymagało ode mnie wielkiej wytrwałości. Przeczytanie jej zajęło mi wiele czasu, a każdy rozdział stawał się kamieniem milowym na mojej drodze. Odkładałam ją, wracałam do niej, aż wreszcie dotarłam do ostatniej strony. To było jak długotrwała podróż, czasami męcząca, lecz w końcu przekroczyłam ten literacki kres. Warto podkreślić, że każda książka ma swojego czytelnika, i choć ta była dla mnie wyzwaniem, może znaleźć swoją publiczność, która doceni jej walory.