Śladem zbrodni recenzja

Długo myślałam co mogłabym napisać na temat tej książki. Bo fabuła mnie nie urzeka, styl pisania też jakby nie do końca taki, jaki być powinien. Gdyby książkę napisał ktoś inny to pewnie leżała by w kącie i czekała na swoją kolej, która miałaby nigdy nie nadejść, ale jako że kocham, ubóstwiam i uwielbiam cykl książek o Rizzoli i Isles, postanowiłam przeczytać coś innego (bo to w końcu Pani Gerritsen).

Beryl Tavistock jest 28-letną pięknością. Ona i jej brat Jordan zostali osieroceni 20 lat wcześniej, gdy ich matka i ojciec zginęli na służbie, pracując jako szpiedzy dla Anglii. Jednak na pewnej imprezie w ich obecnym domu, na której obecni byli inni szpiedzy i wysoko ustawieni ludzie, którzy poruszali się w tych samych kręgach co ich rodzice, Beryl i Jordan dowiadują się prawdy o ich śmierci, oficjalnie orzekając, że Madeline Tavistock miała romans, a jej mąż Bernard zabił ją, po czym popełnił samobójstwo.

W szoku po tych wiadomościach, które były ukrywane przed nimi od lat, Beryl i Jordan wyruszają podróż do Paryża, gdzie miało miejsce całe zdarzenie, starając się wyśledzić prawdę, ponieważ są przekonani, że oficjalne orzeczenie jest błędne. Towarzyszący im stary przyjaciel rodziny; ex-agent CIA Richard Wolfe, jest na tyle magnetyczny, że Beryl ma trudności, aby się mu oprzeć. Czy Beryl i Jordan będą mogli dowiedzieć się prawdy, czy będzie ich to kosztować życie?

Styl pisania Gerritsen nie jest stworzony do takich książek. W niektórych miejscach akcja była przerysowana i zbyt dramatyczna w innych. Myślę, że jednak będę trzymać się nowych thrillerów medycznych Gerritsen (które kocham).