Srebrna krew. Tom 1. Cześć 2 recenzja

Kontynuacja historii Harper i Biago wcisnęła mnie w fotel.
Harper coraz ciężej jest ignorować wiążąca ją więź ze swoim Mate i postanawia spróbować tego nowego, całkiem obcego dla niej uczucia.
Przez swoją ciężką przeszłość, ma nie lada wyzwanie, ale małymi kroczkami próbuje się przekonać do Alfy.
Biago jest bardzo wyrozumiały, gdyż poznaje przeszłość dziewczyny i pozwala jej nadawać rytm tej relacji.
Czas, wyrozumiałość, szacunek i opiekuńczość mężczyzny w końcu zaczynają przynosić rezultaty. Relacja tych dwojga zaczyna być coraz bardziej odważna i uzależniająca.
Mogłoby się wydawać, że wszystko idzie w dobrą stronę, niestety temat nielegalnie tworzonych hybryd dalej zostaje nierozwiązany.
Para ma zbyt mało dowód, by jednogłośnie wskazać winnego całego tego zamieszania.
Pojawia się jedyna szansa, by rozwiązać tę zagadkę i przekonać do siebie starszyznę, lecz by to osiągnąć muszą wtargnąć we wspomnienia Harper i na nowo rozdrapać świeżo zagojone rany.

Czy Harper pozwoli na ponowne spotkanie z przeszłością dla dobra całej rasy?
Czy przez ten zabieg jej relacja z Biago ulegnie zmianie?

Podobnie jak w przypadku pierwszej części książki, tak i przy tej przepadłam!
W drugim tomie powieści możemy bliżej poznać przykrą przeszłość Harper, która mocno chwyciła mnie za serce i łzy same podeszły mi do oczu.
Dzięki tym retrospekcją możemy zauważyć, przez co główna bohaterka musiała przejść i co na dobrą sprawę ją ukształtowało.
Widzimy również, jak ciężko jest zwalczyć pewne traumy i ile czasu potrzebujemy, by później móc zaufać innym.
Dzięki wspomnieniom Harper, akceptacji Biago i więzi, która ich połączyła, wydaje mi się, że jeszcze bardziej zbliżyłam się do tych postaci! Razem z nimi przeżywałam całą historię!
Były wzruszenia, zatrzymanie serca ze strachu i łzy współczucia.
Kiedyś usłyszałam, że dobrze stworzony czarny charakter to taki, którego na dzień dobry nienawidzisz całym sercem i tutaj tak się stało!!
Zazwyczaj uwielbiam czarne charaktery, bo prócz swojego paskudnego charakteru posiadają też ciekawą historię, która poniekąd go tłumaczy.
W tym wypadku historia czarnego charakteru nie tłumaczy go wcale, jest złem w całej okazałości, ale dlaczego?
Tego jeszcze nie wiemy, ale możliwe, że w dalszych częściach się dowiemy, bądź na zawsze zostanie zły, bo tak też musi być.
Książka jest wypełniona tyloma wydarzeniami, że nim się zorientowałam, dochodziłam już do końca i tu pojawił się OGROMNY problem.
Mianowicie zakończenie.
Droga @kasiaautorka tak się nie kończy książki!
Doskonale zdaje sobie sprawę, że pojawią się kolejne części, ale po przeczytaniu ostatniej kartki, byłam w ciężkim szoku i bólu!
Szok pojawił się przez sytuacje na ostatniej kartce.
Ból pojawił się na myśl, że muszę czekać na kolejną część i nie mogę zacząć czytać jej od razu!
Mam nadzieje, że jesteście już po lekturze i możemy połączyć się w tym bólu oczekiwania!
Jeśli lektura jest jeszcze przed Wami, to zachęcam Was jak najbardziej i wtedy również połączmy się w bólu!

Ocenka: 10/10