Złodziej dusz recenzja

Tego mi było trzeba!

Ostatnio na tapetę brałam głównie literaturę piękną, poruszającą trudne tematy. Miałam wrażenie, że wyssało to ze mnie cała energię i zdecydowanie potrzebowałam czegoś bardziej pozytywnego. Pomyślałam: a może by tak Jadowska? Opinie na temat jej twórczości są podzielone — jedni ją kochają, drudzy nienawidzą. Ja chciałam wyrobić swoje własne zdanie na ten temat i... przepadłam!

'Złodziej Dusz' to mój wielki powrót do fantastyki, którą uwielbiam, ale miałam od niej nieco dłuższą przerwę. Bardzo się cieszę, że nasze rozstanie zakończyła właśnie Dora Wilk.
Książka ma w sobie wszystko, co ma nam zapewnić dobrą rozrywkę. Ciekawy świat, główna bohaterka to kobieta z jajami i wyśmienitym gustem muzycznym. Pearl Jam, Kings of Leon to zdecydowanie moje klimaty, więc z przyjemnością poznaję nie tylko jej przygody, ale i zbiór płyt.
Nie znajdziecie w niej nic górnolotnego więc, jeżeli szukacie w książkach czegoś głębszego, to sięgnijcie po klasyki.
Nie będę wam tu streszczać fabuły, ponieważ mam wrażenie, że heksalogia Jadowskiej odbiła się wielkim echem w świecie literatury i każdy mniej więcej coś o niej wie.
Ja z ogromną chęcią przeczytam kolejne tomy. Mimo tego, że książka była momentami przewidywalna i słodkie słówka diabla w kierunku naszej głównej bohaterki wychodziły mi już bokiem, to wybaczam to wszystko! Naprawdę świetnie się bawiłam w trakcie tej lektury i dostarczyła mi ona właśnie tego, czego w danym momencie potrzebowałam. Dzieje się dużo, zwłaszcza, że Dora żyje na dwa światy, więc dziewczyna ma ręce pełne roboty. Nie ma czasu na nudę! Z wielką przyjemnością poznawałam wykreowany świat, zasady, na jakich działa i jego mieszkańców. Myślę, że Jadowska poradziła sobie z tym całkiem okej.
Poza Dorą, którą uwielbiam (choć jest z lekka wyidealizowana), to bardzo intrygującą postacią jest Witkacy. Od pierwszych stron wiemy, że skrywa on jakąś tajemnicę, ale autorka nie pozwala nam jej odkryć. Z tego, co mi wiadomo, to jest trylogia o Witkacym, po którą sięgnę z przyjemnością. Jest bohaterem, który trzyma się lekko z boku, ale gdy się pojawia, to wiemy, że ‘coś wisi w powietrzu’.

Bardzo polecam, dajcie Dorze szansę, a być może rozbawi ona was tak jak mnie i zapewni lekki dreszczyk emocji!