Spragnieni by żyć recenzja

„Byłam spragniona wolności. Spragniona życia”.

Alicja mieszka w małym miasteczku, gdzie wszyscy, wszystko o sobie wiedzą, a wyrocznią jest ksiądz. Niedługo ma przystąpić do matury, jest pilną uczennicą, ma z wyboru ojca zdawać na prawo. Alicja to niesamowita dziewczyna, którą życie dosłownie przeciągnęło po bruku. Wykluczona ze społeczeństwa za winy nigdy nieuczynione, nie ma w nikim oparcia. Wyjątek stanowi jej prawdziwy przyjaciel, również wyrzutek Eryk. Alicja i jej rodzina, cztery lata temu przeżyła tragedię, odwrócili się od nich wszyscy, nawet Kuba, chłopak, którego kocha…

„Tak wygląda dorosłość. Niekończący się ciąg wyborów, odkrywanie różnych ścieżek, zadawanie pytań samemu sobie”.

Bezgraniczna, bezwarunkowa, niosąca bezpieczeństwo, szczęście, wyrozumiała i szczera taka powinna być miłość rodzicielska. Jednak życie, codzienność, natłok wydarzeń, brak czasu, bardzo często ją koryguje i to na gorsze. Żyjemy w czasach gdzie tolerancja i wrażliwość na innych powinna być na porządku dziennym. A jak jest naprawdę? Doskonale to wiemy. Jeżeli brak akceptacji dotyka nas od obcych ludzi, zniesiemy to. Ale co zrobić, gdy nasi najbliżsi, z którymi mieszkamy i od których jesteśmy całkowicie zależni, nie akceptują nas, naszych wyborów, przekonań. Próbują urobić nas na własne podobieństwo, chcą, aby to dzieci zrealizowały ich marzenia. Czy to jest miłość rodzicielska?

Trudne życie w małej społeczności, brak akceptacji, nieustanne ocenianie, brak wsparcia od najbliższych. Dramat rodzinny, który powoduje, że nigdy nic już nie będzie takie samo. Stopniowy rozpad rodziny, problemy małżeńskie. Skomplikowane, trudne relacje rodzinne. Ojciec, który staje się tyranem. Matka, która zatraca się w rozpaczy, obojętna na wszystko. Pierwsze miłości, szczera, bezwarunkowa przyjaźń. Pierwsze wiążące życiowe decyzje, walka z przeciwnościami. Wyrzuty sumienia, brak zrozumienia, pustka, samotność. Śmierć, żałoba, poczucie ogromnej straty, rozpacz…

Piękna powieść! Mądra, zaskakująca, poruszająca, chwilami wstrząsająca, pisana sercem. Przepełniona bólem, smutkiem, rozpaczą. Jednak gdzieś tam w ciemności iskierka nadziei mruga. Jutro może być lepsze, tylko musimy zawalczyć o siebie. Bardzo polecam, nie tylko młodym ludziom, każdemu :)