Deweloper recenzja

Chociaż jestem w trakcie czytania zajmującego kryminału, to jednak weekendowa aura jak i wiadomości napływające z południowej Polski nie zachęcały mnie do dalszego zagłębiania się w mroki i postanowiłam zapoznać się z najnowszą powieścią romantyczną Melissy Darwood - „Deweloper”.

Ida, mężatka, właścicielka kwiaciarni „Peonia”, zakupoholiczka i wierna przyjaciółka Mai z którą prowadzi swój biznes. Ma pecha, interes słabo się kręci, wysoki rachunek za prąd spowoduje debet na firmowym koncie, skarbówka doczepiła się nierzetelnego wydawania paragonu za co grozi jej rozprawa w sądzie a do tego dowiaduje się, że lokal w który włożyła całe swoje serce i pieniądze, jej ukochane miejsce na ziemi zostanie zrównany i na jego miejscu powstaną garaże. Takie newsy w ciągu jednego dnia! No nie ma dziewczyna lekko... Wpada na genialny pomysł zajścia w ciążę aby nowy właściciel nie mógł jej eksmitować, o gdy już będzie w tej ciąży to zamieszka w kwiaciarni. Niestety, Arek- mąż Idy torpeduje jej pomysł, gdyż nie uśmiecha mu się zostać ojcem. Dziewczyna się nie poddaje i ma zamiar w jakiś sobie znany „przemyślany” sposób utrzeć nosa staremu, grubemu deweloperowi...

Po raz kolejny świetnie się bawiłam czytając powieść Melissy. Jednak oprócz dobrego humoru autorka gwarantuje czytelnikowi rzetelną dawkę wiedzy tym razem z dziedziny uzależnień. Uzależnień szeroko rozumianych, bo nie tylko tych alkoholowych, które w pierwszej kolejności przychodzą nam na myśl. Zakupoholizm na który cierpi główna bohaterka również jest tego typu uzależnieniem. W barwne i zabawne dialogi oraz sceny autorka wplata dramat ludzi, którzy w ten czy inny sposób są w jakiś sposób uzależnieni. Pisze, że nie tylko rodziny, z którymi ich kojarzymy cierpią na tego typu zaburzenia. W dużej mierze tyczy się to prawników, lekarzy czy korpopracowników. I chociaż miałam „odetchnąć: od trudnych tematów to wpadłam w kolejny chociaż napisany z humorem jednak mogłam się tego spodziewać po lekturze „Mojego szefa” oraz „Niezdobytej”. Dodatkowo, czytelnicy, którzy sięgną po papierową wersję a nie jak ja elektroniczną, będą mogli w większym stopniu cieszyć się jej okładką bo muszę nadmienić, że to ona w „polecajkach” Legimi przykuła moją uwagę.