Aleo. Burza na północy recenzja

Trafiając na jedną z recenzji książki, zaczęłam się zastanawiać czy aby uznać powieść za fantastykę, muszą w niej występować stworzenia, zagadnienia nadprzyrodzone? Czy potrzebne są czary? 
Jak na razie, w Burzy na północy, nie znajdziemy ich. Jednak autor tworzy nowy świat, który częściowo pokrywa się z naszym "normalnym" ludzkim, a częściowo poznajemy coś, co zrodziło się w głowie Tomasza Miękiny. Jest to jego debiut, jednak już teraz wiemy, że przygody Aleo będziemy poznawać w kilku kolejnych tomach. 
Pierwszy tom serii ma ciężkie zadanie. Tym bardziej książki fantastycznej. Musi zachęcić czytelnika aby chciał wrócić do bohaterów w kolejnych częściach, jednocześnie konieczne jest też wprowadzenie nas do tego innego świata. Przedstawienie go, opisanie. Opisy mają to do siebie, że nieodpowiednio wyważone, mogą mniej lub bardziej zacząć nudzić. Aleo posiada sporo opisów. Momentami był to dla mnie rzeczywiście natłok informacji, poczułam się nawet trochę jak na lekcji geografii ;)  Niewiele do mnie z tego docierało.
Tak naprawdę jednak, większość tych opisów czy też wprowadzających legend, znajduje się na pierwszych około 40 stronach i w dużej mierze dobrze się to czyta!
Trudnością w książce mogą być też nazwy oraz imiona, obco dla nas brzmiące, których jest na tyle dużo, że gdybym chciała to wszystko zapamiętać, mój mózg chyba by eksplodował ;) 
Mimo wszelkich minusów, zarys historii jaki nam się ukazuje, jest naprawdę ciekawy i zachęcający! Ja się całą sobą nie potrafię doczekać dalszych losów Aleo! Jestem ogromnie ciekawa ciągu dalszego i mam naprawdę duże przeczucie, że się nie zawiodę! A swoim przeczuciom zazwyczaj mogę ufać ;) 
Burza na północy ukazuje nam spory potencjał autora i jestem przekonana, że warto mu zaufać! :)  W stosunku do całej książki, wszystkie wady zdają się nie mieć wcale jakiegoś dużego znaczenia, ja osobiście polecam. :)