Spójrz na mnie recenzja

Osiemnasta powieść Nicholasa Sparksa okazała się hitem. Nie mogę uwierzyć jak autorowi udało się stworzyć tak cudowną historię o sile miłości i zaufaniu.

Maria – poukładana i spokojna z dobrym wykształceniem oraz kochającą rodzinę kobieta, spotyka na swojej drodze Colina – zawodnika MMA z trudną przeszłością. Mężczyzna wiele przeszedł, stracił kontakt z bliskimi, a do wyjścia na prostą pomoga mu tylko dwójka przyjaciół. Dwa tak różne charaktery uzupełniają się wzajemnie, lecz ich szczęście przerywa anonimowy list z groźbą. Maria nie wie kim może być prześladowca, a Colin robi wszystko by uratować ukochaną, nie ważąc na swoją przeszłość.

„Spójrz na mnie” to pierwsza książka spod pióra Sparksa, którą miałam okazję przeczytać. Nakłoniła mnie do tego bratowa, która jest wielką fanką autora. Po poznaniu historii Marii i Colina nie mogłam jej zaprzeczyć – Nicholas Sparks to geniusz literatury obyczajowej.

Świetnie wykreowani bohaterowie i cudowna historia miłosna, którą każdy chciałby przeżyć to tylko parę zalet tej powieści. W historię zostały wplecione elementy grozy. Tajemnicze wiadomości pozostawiane przez anonimowego prześladowcę Marii sprawiły, że całkowicie zatraciłam się w powieści szukając tajemniczego mężczyzny.

Autor pokazuje jak wydarzenia z przeszłości mogą wpłynąć na teraźniejszość oraz, że nawet najmniejszy błąd ma wpływ na przyszłość.

Bardzo podobał mi się pomysł z meksykańsko-amerykańską wielką rodziną Marii, która zawsze ją wspiera w trudnych momentach. Ja także posiadam dość dużą rodzinkę i zawsze jest wesoło, więc w pełni rozumiem główną bohaterkę.

Jestem wdzięczna bratowej, że poleciła mi tą powieść. Realistyczni bohaterowie, świetna fabuła i niezwykła historia miłosna to coś co pokochałam w twórczości tego autora i z pewnością „Spójrz na mnie” nie będzie ostatnią książką Sparksa, którą przeczytam. Gorąco zachęcam do lektury tej cudownej historii.