Spalona róża recenzja

On bogaty snob. Ona biedna i pokrzywdzona przez los. Poznali się w liceum.Chłopak ma na imię Daniel i przez całe ich lata nauki atakował dziewczynę i ją wyśmiewał. Madison natomiast cały czas płakała, ale z czasem nauczyła się mu odpowiadać. Pewnego dnia spotykają się znowu, a połączył ich zakład i chęć życia w dostatku. Czyżby to była kolejna opowieść o Pięknej i Bestii ?

Książka nie wywarła na mnie wrażenia. Strasznie nie podobał mi się jej mroczny klimat i nadmiar głupich tekścików. Nie spodziewałam się czegoś wyjątkowego, ale autorka chyba po prostu z powodu swojego wieku jeszcze nie do końca potrafi pisać... Opowieść jest bardzo przewidywalna i teraz bardzo dużo się słyszy o braniu ślubu z bogatymi mężami tylko dla ich pieniędzy. Temat na czasie, pomysł raczej powielany, a wykonanie pozostawia wiele do życzenia. Anna niestety, ale musi jeszcze bardzo dużo pracować nad swoimi zdolnościami.


Jej bohaterzy pochodzą z dwóch różnych środowisk, ale charakterki mają podobne. Pewni siebie, waleczni i wręcz wredni. Cały czas ze sobą walczą i próbują sobie uprzykrzyć życie. Jednak nie są tak ciekawi jak może się wydawać. Nie lubię nadętych miliarderów, którzy kasę mają tylko dzięki dużemu spodkowi rodziców, a potem twierdzą, że to oni tak dobrze poprowadzili tą swoją rodzinną firmę. Madison troszkę bardziej mi się spodobała, ale gdyby mnie ojciec bił to zamiast stać i czekać, aż mnie zabiję, albo bym uciekła, albo bym mu oddała... Taka trochę dziwna była ta dziewczyna.

Poza głównymi postaciami to czarne charakterki były, ale też tacy "rozlaźli". Niby chcieli jakoś zabrać fortunę Daniela, ale dziwnym trafem nagle się wycofywali, żeby znowu zaatakować, a potem okazywało się, że mają nie tą osobę co trzeba.... Dopiero na końcu książki ich działanie było interesujące i dość zaskakujące. Wraz z główną bohaterką podczas ostatnich rozdziałów książki przeżywałam chwile, które były przerażające i dopiero tutaj dostałam to co potrzebowałam, ale za łatwo zostało to rozwiązane...

Debiut średni, ale trzymam za dziewczynę kciuki, bo trzeba pomagać swoim marzeniom i robić to co się kocha. Może już nie długo usłyszymy o niej jako o wielkiej pisarce ;]