Historia białego wieloryba recenzja

"Oko wieloryba rejestruje z daleka to, co widzi u ludzi.
Strzeże tajemnic, których nie powinniśmy poznać."
Pliniusz Starszy, "Historia naturalna".

Pewnego dnia na chilijskiej plaży mały chłopiec znajduje muszlę rzadkiego morskiego ślimaka, która po przyłożeniu do ucha zaczyna przemawiać w prastarym języku morza i snuje opowieść o sile, mądrości, odwadze i poświęceniu białego wieloryba. Majestatyczny kaszalot, którego poznajemy z opowieści płynących z dna oceanu oraz z legend Ludzi Morza to symbol, który ma wiele znaczeń, a także strażnik przyrody, próbujący ocalić to co naturalne przed ludzką chciwością.

Luis Sepulveda na zaledwie 80 stronach tej cieniutkiej książeczki, w niezwykle poetyckim opowiadaniu porusza bardzo istotny temat, jakim jest ochrona środowiska, a także okrucieństwo ludzi wobec zwierząt. Chociaż historia białego kaszalota jest spisana pięknym, lirycznym językiem, to we mnie obudziła strach, żal i smutek i chyba taki właśnie był zamiar autora.
"Historia białego wieloryba" to książka którą ciężko zaszufladkować. Jest to historia będąca po trosze baśnią, bajką, przypowieścią i legendą. To opowieść z jednej strony zupełnie prawdziwa, a z drugiej przepełniona magiczną mocą przyrody i siłą ludowych wierzeń, która z pewnością skłoni do refleksji i zmusi do tego, by w zabieganym świeciezatrzymać się, złapać oddech, wrócić do korzeni i wsłuchać się w głos Matki Natury.

Historię białego wieloryba świetnie uzupełniają skromne, akwarelowe ilustracje, a twarda oprawa w kolorach błękitu odrobinę niepokoi, ale też zachęca o tego, aby poznać tę mądrą opowieść.

Moje pierwsze spotkanie z twórczością Luisa Sepulveda sprawiło, że mam ochotę sięgnąć po jego kolejne książki, zwłaszcza, że inne tytuły, które ukazały się nakładem wydawnictwa Noir sur Blanc tak bardzo kuszą i intrygują. Bardzo lubię książki, które na niewielu stronach potrafią oddać wiele uczuć, emocji i wartości, i tak było tutaj, dlatego "Historia białego wieloryba" jest dla mnie bardzo miłym zaskoczeniem.

.