Śmierć pani Westaway recenzja

Macie czasem tak, że sięgacie po daną książkę z danego gatunku, a od początku do końca czujecie, że pojawiła się chyba jakaś pomyłka?

Ciężko mi patrzeć na tę książkę jak na kryminał/thriller. Jeśli miałabym ją oceniać w tej kategorii to na pewno dostałaby bardzo niską ocenę. Za mną już wiele książek z tego gatunku i przyznam szczerze, że jest ona moim największym rozczarowaniem. Czytając ją nie czułam żadnego dreszczyku emocji, napięcia, a nawet za bardzo nie garnęłam się do czytania jej. Jak już przysiadałam do niej, to za chwilę i tak ją odkładałam, żeby zająć się czymś innym.
Naszą główną bohaterką jest Hal, którą poznajemy chyba w najgorszym dla niej okresie życia. Jak dla mnie przydługi wstęp związany z jej pracą mógłby być pominięty. Sama książka również jest dość rozwleczona jakby autorce ciężko było wyrazić myśl w krótszy sposób. Dialogów jest bardzo mało. Jak na książkę liczącą prawie 500 stron, spodziewałabym się większej interakcji między bohaterami.

Bohaterowie drugoplanowi - są oni tak źle wykreowani, że ciężko kogokolwiek tu polubić. Brak większej ilości dialogów jeszcze pogarsza nawiązanie z nimi jakiejkolwiek więzi. Może gdyby wplątać co jakiś czas rozdział z punktu widzenia innej osoby, to było by ciut lepiej. A na pewno dałoby się poznać ich punkt widzenia.
Sama historia również nie wywarła na mnie dużego wrażenia. Od początku łudziłam się, że w końcu zaraz nastąpi ten wyczekiwany przeze mnie moment i historia nabierze tępa, a dodatkowo wbije mnie w fotel. Niestety. Nawet jak zagadka została rozwiązana to nie wzbudziło to we mnie pozytywnych odczuć. Brakowało mi napięcia, wodzenia z nos i podejrzewania wszystkich po koleji.
W mojej ocenie ta książka to raczej dobry obyczaj z nutką kryminału. Jednak ja autorom zawsze daję drugą szansę, więc na pewno sięgnę po inną książkę autorki. Tak dla porównania, czy tylko tutaj coś nie do końca zagrało.