Śmierć nie ucieknie recenzja

Oj, miałam przeolbrzymie oczekiwania wobec kolejnej części przygód prokurator Seredyńskiej. Pierwsza część to była jedna z największych kryminalnych petard jakie czytałam kiedykolwiek i do tej pory nie czytałam tak doskonałego thrillera, a minął ponad rok od premiery "Rytuału łowcy". No i szczerze mówiąc, na początku byłam... Rozczarowana. Nie będę owijać w bawełnę, poczułam olbrzymie rozczarowanie, bo ziemia się nie zatrzęsła ani nie rozstąpiła. Myślałam sobie, "kurcze, niemożliwe, żeby po takim fenomenalnym pierwszym tomie, w drugim było tak średnio!". Mogę jednak śmiało powiedzieć, że zbyt szybko oceniłam tę książkę.

Julia Gierszewska jest młodą piosenkarką u progu wielkiej kariery. Pewnego dnia po przebudzeniu zastaje w mieszkaniu martwe ciało swojego menadżera, a po suto zakrapianej nocy kobieta nie potrafi określić jak doszło do tego, że mężczyzna nie żyje. Kto go zabił? Ona? A może ktoś inny?

Im dalej w las, tym więcej drzew. Tak samo i w tej książce, im dalej, tym więcej się dzieje. Po wrażeniu z pierwszej części książki nie było już nie było nawet śladu, a zaczęły się tajemnice i wszechobecna śmierć, czyli to, co tygryski lubią najbardziej! Nie da się odmówić autorowi tego, że po mistrzowsku buduje napięcie i jest królem tajemnic. W dodatku, cały czas miałam fałszywe przekonanie o zakończeniu książki i rozwiązaniu sprawy, bo autor naprowadzał na różne tropy. Jeśli to nie jest oznaka fenomenalnej książki, to ja już nie wiem co nią jest!

Jeśli bierzemy pod uwagę poprzednią część serii, to ta wypada dość blado, jednak jeśli nie bierzemy tego pod uwagę i mam oceniać książkę tak po prostu, to myślę, że jest fenomenalna. Warta każdej przeczytanej strony i myślę, że każdy fan twórczości Przemysława Borkowskiego znajdzie w niej to, czego szuka w jego książkach. Ostatecznie jestem bardzo zadowolona z lektury, choć jak wspominałam wcześniej - ta pierwsza, genialna część bardzo zawyżyła mi standardy i oczekiwania wobec tej książki i gdyby nie to, oceniłabym ją jeszcze lepiej!