Wilt recenzja

Tom Sharpe, autor tej książki, przez wiele lat pracował jako nauczyciel akademicki, a jak wiadomo, swoje środowisko zna się najlepiej. Wykładowcy college’u kojarzą się nam ze spokojnymi i inteligentnymi ludźmi. Nic bardziej mylnego. Henry Wilt jest trzydziestoczteroletni wykładowcą literatury w marnym college’u. Nie można mu odmówić wiedzy na temat literatury, a okaże się też genialny w erystyce. Natomiast jest życiowym fajtłapą, niepotrafiącym walczyć o siebie. Utknął na stanowisku wykładowcy, prowadząc kursy doszkalające dla rzeźników, dekarzy, monterów i innych grup robotników. Ktoś wymyślił, że powinni mieć wykłady z literatury, aby podnieść ich wrażliwość humanistyczną i zainteresować literaturą. Dla obu stron jest to droga przez mękę, gdyż uczniowie traktują ten przedmiot, jako zło konieczne i cały czas dają to odczuć Wiltowi. Chociaż okaże się, że i on może czerpać wiedzę od nich. Jego małżeństwo też jest porażką. Eva jest znudzoną żoną, siedzącą w domu i obwiniając o wszystko swojego męża. Wolny czas razem z innymi żonami poświęca najnowszym modom, jak joga i medytacje. Niestety nie grzeszy ona zbytnią inteligencją ani wyobraźnią. Wilt czuje się człowiekiem całkowicie przegranym, a o wszystko oskarża swoją żonę. W swojej wyobraźni pozbywa się jej i staje się człowiekiem szczęśliwym. Nadarza się okazja, aby wypróbować zbrodnię doskonałą. W tym samym czasie znika Eva, co jeszcze bardziej komplikuje sytuację. To wszystko doprowadza do najbardziej absurdalnych sytuacji. Jednak czy te wydarzenia nie będą mieć zbawiennego wpływu na Wilta?

Gdy zobaczyłam okładkę płyty i przeczytałam, że lektorem jest Wojciech Malajka, spodziewałam się dobrej zabawy. Świetnie się bawiłam, zaśmiewając się w głos. Każda z postaci wyrazista, przejaskrawiona, skupiająca różne stereotypy, a do tego przezabawne dialogi, gry słowne i sytuacyjne. Autor stworzył mieszankę wybuchową, gdzie nie sposób wybrać najbardziej absurdalną scenę, czy postać. Tempo jest takie, że czasami trudno zaczerpnąć powietrze między jednym a drugim wybuchem śmiechu. Zakochałam się w humorze przedstawionym przez autora. Uważam, że to najlepszy antydepresant.