Słynne zbrodnie w ZSRR. 10 najgłośniejszych przestępstw w Związku Radzieckim recenzja

Związek Radziecki miał być rajem na ziemi, krainą mlekiem i miodem płynącą, gdzie króluje równość i braterstwo a ludzie żyją w dostatku i spokoju. Pod tą fasadą idelnego państwa przez lata krył się terror, bieda i strach o to co przyniesie przyszłość. Apart propagandy usilenie pracował nad tym aby nic nie popsuło tego utopijnego obrazu ZSRR, ukrywając przed obywatelami niewygodne fakty, choćby te dotyczące przestępczości.
Związek Radziecki przez lata był krajem, gdzie oficjalnie nie dochodziło do poważnych przestępstw. W tym wielomilionowym Państwie nie było morderstw, rozbojów i gwałtów, taki przynajmniej przekaz szedł w świat.
Jednak prawda była zgoła inna. W tym komunistycznym raju, jak wszędzie indziej na świcie, dochodziło do brutalnych zbrodni a seryjni mordercy pozbawiali życia dziesiatki ofiar, grasując po kraju nieuchwytni przez lata.

Talgat Jaissanbayev w swojej książce "Słynne zbrodnie ZSSR. 10 najgłośniejszych przestępstw w Związku Radzieckim" wraca do tamtych czasów przedstawiając sprawy kryminalne, które przez lata były ukrywane przez radziecki aparat władzy. A trzeba przyznać że autor miał w czym wybierać. W swojej publikacji postawił bardziej na różnorodność prezentowanych śledztw niżna ich brutalność i krwawy aspekt. I tak obok rodziału o seryjnym mordercy chłopców Siergieju Gołowkinie czy Andrieju Czikatiło zwanym Potworem z Rostowa, któremu udowodniono 53 morderstwa znaduje się też rozdział o próbie porwania radzieckiego samolotu czy kradzieży obrazu Fransa Halsa z Państwowego Muzeum Sztuki Pięknej w Moskwie. Stanowią one pewną przeciwwagę do do tekstów pełnych przemocy jednak trudno je zaliczyć do najgłośniejszych prestępstw w ZSRR. Niemniej te rozdziały równie dobrze się czyta.

Talgat Jaissanbayev niezwykle wiernie oddaje tamte wydarzenia, Kreśli nie tylko sam przebieg przestępstw i późniejszego śledztwa ale też dba o ukazanie tła akcji. Dzięki temu przybliża nam informacje o życiu codziennym w Związku Radzieckim czy ówczesnym systemie karnym. Liczne przypisy i bogata bibliografia sprawiają, że czytelnik oprócz literatury sensacyjnej ma słuszne wrażenie iż trzyma w ręku książkę z serii literatura faktu.
Świetnie napisana i ładnie wydana książka na pewno wzbudzi zainteresowanie wielbicieli krwawych opowieści non fiction. Polecam!

Książkę otrzymałam z Klubu Recenzenta serwisu www.nakanapie.pl