Śladami twojej krwi recenzja

Katarzyna Wolwowicz w swojej książce "Śladami twojej krwi", otwierającej cykl o Rupercie Ogrodniku, dostarcza czytelnikom prawdziwego rollercoastera emocji. Już od pierwszych stron wciąga nas w wir intryg, tajemnic i niedopowiedzeń, tworząc klimat niepokoju, który nie opuszcza nas aż do ostatniego zdania. To historia pełna kłamstw, manipulacji i ukrytych intencji, w której nic nie jest oczywiste, a każda kolejna strona przynosi więcej pytań niż odpowiedzi.

Główny bohater, Rupert Ogrodnik, to właściciel odnoszącej sukcesy firmy IT, który budzi się w szpitalu z amnezją. Jego życie wywraca się do góry nogami, gdy dowiaduje się, że jego żona Kalina została brutalnie zamordowana. Jednak szokujące okazuje się nie tylko jej tragiczne odejście, ale także fakt, że wszystko, co o niej wiedział, było kłamstwem – nawet jej imię i nazwisko. Wraz z przyjacielem Markiem, byłym policjantem, Rupert rozpoczyna prywatne śledztwo, które prowadzi go w coraz mroczniejsze rejony przeszłości Kaliny.

Narracja prowadzona jest dwutorowo, co pozwala czytelnikowi nie tylko śledzić dochodzenie Ruperta, ale także zgłębiać dramatyczną historię Kaliny. Przeszłość kobiety, wychowanej w patologicznym domu, skrzywdzonej i poniżanej, splata się z teraźniejszymi wydarzeniami, ukazując kontrast między jej dawnym życiem a nową tożsamością. Autorka stawia przed czytelnikiem trudne pytania: czy człowiek może uciec przed swoim dzieciństwem? Czy przeszłość determinuje przyszłość? I czy miłość jest w stanie przezwyciężyć mroczne tajemnice?

Wątki psychologiczne w książce są niezwykle dopracowane. Wolwowicz świetnie kreśli portrety bohaterów, pokazując ich wielowymiarowość i złożoność. Rupert, choć z pozoru przykładny mężczyzna, ma swoje sekrety. Kalina, mimo tragicznej przeszłości, nie jest jednoznacznie niewinna.

A pojawienie się jego zimnej i tajemniczej córki jeszcze bardziej zaciemnia obraz sytuacji. Autorka umiejętnie prowadzi przez gęstą sieć intryg, podważając jego wcześniejsze osądy i zmuszając do ponownego przemyślenia wszystkiego, co wydawało się oczywiste.
Atmosfera książki jest mroczna, gęsta od napięcia i niepokoju. Wciągająca fabuła, dynamiczna akcja i ciągłe zwroty akcji sprawiają, że trudno oderwać się od lektury. Wolwowicz doskonale balansuje między thrillerem a dramatem psychologicznym, wciągając w świat, w którym nic nie jest czarno-białe. Z niecierpliwością czekam na kontynuację!