Nie w jego typie recenzja

„Nie w jego typie” to najnowsza powieść Cory Reilly, która stanowi odskocznie od romansów mafijnych, które z pewnością większość z was czytała. Tym razem mamy powieść z motywem sportowym, która niejednemu czytelnikowi zapewne przypadnie do gustu. Jeśli o mnie chodzi, ta książka z pewnością długo w mej pamięci nie zostanie, bowiem była …. Ona po prostu była nudna… Nie jestem znawczynią książek autorki, ale jak narazie przeczytałam siedem z nich, z czego tylko dwie zasługują na miano genialnych. Reszta to takie średniaki… Miałam nadzieje, że najnowsza książka autorki będzie petardą, tym bardziej, że lubię motywy ze sportowcami, ale niestety po raz kolejny się rozczarowałam.

Na samym wstępie muszę powiedzieć, że ta książka była ogromnie przewidywalna. Evie ma zostać osobistą asystentką Xaviera Stevensa. Prace załatwiła jej poniekąd siostra, której partner jest kumplem Xaviera (sportowej gwiazdy), a że każda z jego poprzednich asystentek była szczupła i piękna, prędzej czy później kończyła w łóżku sportowca. A że Evie ma krągłą figurę, tak wszyscy myślą, że Xavier jej nie dotknie, bowiem „nie jest w jego typie”… Jak myślicie? Co dalej się wydarzy?

I choć od początku wiedziałam jak to wszystko się zakończy, tak miałam nadzieje, że sama historia będzie tak dobra, że nie będę się miała do czego doczepić i finalnie będę zadowolona z lektury…Ale niestety… Jak początek był nawet ciekawy, tak im dalej tym miałam coraz większe wrażenie, że gdzieś już coś podobnego widziałam. I tak - przypomniał mi się od razu film „Dwa tygodnie na miłość”, w którym Sandra Bullock musiała wybierać swojemu szefowi krawat bo ten nic sam nie umiał zrobić. I tak też czułam się podczas czytania tej książki, jak tylko Xavier musiał być budzony z rana żeby nie zaspać na trening… Ten chłop to było takie wielkie dziecko, które nie umie nic samo zrobić i trzeba go za rączkę wszędzie prowadzać… dobrze, że chociaż inną głową pracował bez zarzutu…Za mało samego motywu sportowca, miałam wrażenie że głównym tematem w tej książce są kompleksy głównej bohaterki i życie erotyczne Xaviera, a od połowy to już tylko życie erotyczne obu bohaterów…. Co mnie dodatkowo drażniło, to ciągłe mówienie i myślenie głównej bohaterki, jaka to ona jest krągła i nie w typie sportowca… i ja nie mam kompletnie zarzutów do tego, że Evie była „normalna” a nie szczupła i przepiękna, tak ciągłe wytykanie jej tego i wspominanie o tym w książce, po czasie zaczęło mnie irytować.

Niestety niczym szczególnym mnie ta książka nie zaskoczyła, nic nadzwyczajnego się w niej nie wydarzyło. Na plus jedynie zasługuje styl pisania autorki i okładka ;) reszta niestety zostanie szybko zapomniana.