Zapomniana dziewczyna recenzja

„Zapomniana dziewczyna to drugi tom z cyklu, z Andreą Oliver. Losy głównej bohaterki części pierwszej - „Układanka” to ich kontynuacja. Niby różne tematy, różne śledztwa ale ja jednak nie wyobrażam sobie aby zacząć serię od tomu drugiego, bo wydarzenia z „Układanki” zdeterminowały wybory Andrei i tak od owych przeżyć mija półtora roku. Andrea zgodnie z sugestiami matki wybrała swoją drogę. Rodzicielka nie jest jednak zadowolona z decyzji córki. No cóż, rodzice muszą w którymś momencie pozwolić swoim dorosłym dzieciom na obieranie życiowej drogi. Jednak Laura twierdzi, że Andrea tak naprawdę ucieka przed sobą, tak jak kiedyś ona.

A Andrea odbierając dyplom marzy o jednym, nie pozwolić aby jej biologiczny ojciec kiedykolwiek wyszedł z więzienia. I co się okazuje? Że ma okazję aby zdobyć więcej obciążających go dowodów. Dowodów z czasów młodości. W tym celu udaje się do Longbill Beach w Delaware aby ochraniać siędzinę, która otrzymuje mało przyjemne pogróżki. Kobieta w 1982 straciła córkę, która była w ciąży. Dziecko na szczęście udało się uratować. Młodej matki już nie. Minęło 40 lat a sprawca w dalszym ciągu nie został ujęty. Czy to on może być autorem owych pogróżek?

Książka, jak wszystkie pozostałe Karin, wciągnęła mnie swoją fabułą, bo oprócz tego, że czytelnik co rusz przenosi się do wydarzeń sprzed czterdziestu lat to aktywnie uczestniczy w obecnym śledztwie. Na nieodległej farmie doszło do samobójstwa a „wolontariuszki” tam żyjące wyglądają niczym cienie samych siebie. A Andrea niczym hiena stara się wyszarpać najmniejsze chociaż strzępki informacji, które pozwolą jej dowiedzieć się przeszłości i teraźniejszości jak najwięcej.

Autorka wciągając czytelnika w przeszłość w swoich powieściach, przedstawia nam świat w sumie nie tak odległy, dotyczący głównie kobiet i ich traktowania. W domu, w pracy, w przestrzeni publicznej. To mnie dodatkowo fascynuje i popycha do sięgania po jej książki. Tak samo ma się i tutaj w szczególności został położony nacisk na młode, niezamężne kobiety spodziewające się dziecka. Bo dlaczogóż przez wieki to one cierpiały poddawane ostracyzmowi skoro „do tanga trzeba dwojga” a niekiedy to „tango” było przyjemnością dla jednej strony a reszta musiała się bezwolnie mu poddać?

Polecam. Naprawdę kawał dobrej lektury.