Skrzydła Laurel recenzja

Każde dziecko wierzy we wróżki. We wróżkę Zębatkę, w Dzwoneczka, ale nadchodzi moment, w którym dzieci zaczynają żyć rzeczywistością. Więc czy nastolatka, której wyrosłyby na plecach skrzydła, uwierzyłaby we Wróżki?

Laurel wraz z rodziną właśnie przeprowadziła się do nowego domu. Poznaje w nowej szkole przyjaciela Dawida, a coś między nimi zaczyna iskrzyć. Wszystko byłoby dobrze, gdyby nie ''pryszcz'' wielkości piłeczki ping-pongowej, który wyrósł jej na plecach, a z niego po pewnym czasie zaczęły wyrastać... liście! Wtedy Laurel wybiera się do poprzedniego domu i spaceruje, gdy nagle spotyka kogoś tak nierealnego, o kim kiedyś nawet by nie pomyślała i dowiaduje się o sobie wielu rzeczy.

Pamiętam, że książkę tę kupiłam dość dawno. Leżała spokojnie na półce, czekając aż wezmę ją i przeczytam. Szczerze przyznam, że sama nie wiem co o niej napisać. Mimo tych 264 stron czuję jakiś niedosyt. I na pewno nie jest to ten niedosyt pozytywny, ale jest to negatywne odczucie. Czuję się tak, jakbym przeczytała króciutkie opowiadanko, w którym nie zdążyłam poznać bohaterów. Laurel jest tu zupełnie nie wyraźna. Nie mogłam dostrzec jej charakteru. Zupełnie tak, jakby nie istniała, a przecież jest główną bohaterką. Dawid... cóż ja mogę o nim powiedzieć? Miły chłopak, pasjonujący się biologią i wierny przyjaciel bohaterki.. No i nadszedł czas na Tamaniego. Chyba najbardziej barwna postać, niestety było jej za mało. Tamani, wartownik w świecie Avalonu. Sympatyczny, przystojny, odważny. Z chęcią dowiedziałabym się o nim czegoś więcej, a nie było mi to dane.

Kiedy akcja, o ile można nazwać to akcją, rozkręcała się, pojawiły się trolle i niebezpieczeństwo, kiedy coś zagrażało życiu bohaterom i zaczęła się rozwijać fabuła, nagle wszystko się skończyło. Czekałam i czekałam, jednak nic się nie działo. To był szok, bo spodziewałam się czegoś więcej, a tu chwila napięcia, a może i nie napięcia, ale jednak czegoś w rodzaju ''co się zaraz stanie?'' i koniec akcji. Zastanawiałam się nawet czy nie brakuje jakiś stron. Sama nie wiem czy jest sens sięgać po drugą część. Możliwe, że następna część jest lepsza i ciekawsza. Może kiedyś będzie mi dane ją przeczytać, jednak narazie sądzę, że jest wiele innych książek, które warto przeczytać i ''Magię Avalonu'' narazie zostawię w spokoju''.