Spotkamy się pod drzewem ombu recenzja

„SPOTKAMY SIĘ POD DRZEWEM OMBU” Santa Montefiore

Są książki, które mimo ładnej i stylowej okładki, odsuwasz. Coś ci w nich nie pasuje i nawet nie wiesz co. Bo za gruba, bo może jutro zaczniesz albo nie masz nastroju na tego typu historię. Tłumaczysz się sam przed sobą, aż nadchodzi jakiś moment, że sięgasz po nią i …

I mówiąc wprost, przepadłeś. Całkiem i to na długo.

Nagle znajdujesz się w Argentynie na pampie rodziny Solanas. Tu ludzie mieszkają niejako w symbiozie i w wolności. Tu przyjaźnie i miłość mają inny smak, barwę i znaczenie. Ludzie kultywują tradycje pokoleniowe, odpoczywają podczas sjest i żyją wedle rytmów ziemi. Tu właśnie trafia Anna. Zostaje żoną Paco i wraz z nim osiada w Ameryce Południowej. Tu też rodzi dzieci. Tu na świat przychodzi jej jedyna córka, Sofia. Piękna, zachwycająca chłopczyca, która kradnie serca. I, jak to w życiu bywa, pewnego dnia zmienia się. Odkrywa w sobie dziewczęcość, poprawiają się relacje z rodzicami, a wszystko to sprawia miłość... do kuzyna.

Ale... Żeby to była tylko miłość... To byłoby dobrze...

Sofia zachodzi w ciążę i drogi jej życia zmieniają się kompletnie. Rodzice muszą chronić swoją siedemnastoletnią córkę i to oni podejmują decyzję, co do jej przyszłości. A jak się ona potoczy? Co stanie się z kuzynem, jego rodzeństwem i z rodziną Solanas? Wybacz, ale to wszystko musisz poznać sam. Bo to jedynie punkt zwrotny. Musisz sam wejść na ziemię argentyńskiej pampy, bo ta historia wciąga, przenosi się do wnętrza ciebie i żyjesz nią. Chodzisz skąpany w upale, siedzisz pod drzewami, czekasz na wieczór, by popływać w jeziorze.

Integrujesz się z bohaterami. Początkowo jesteś wystraszoną Anną, potem stajesz się rozbestwioną Sofią, czy wściekłą Marią. Autorka lawiruje tekstem, co potęguje twoje zauroczenie tą powieścią. Jest tu bowiem wszystko, co życie potrafi zaserwować człowiekowi. Jest radość, są łzy wzruszenia, ale i głębokiego upokorzenia. Jest zmartwienie i radość. W tej książce odnajdujesz cały wachlarz emocji, które nie zostawią cię obojętnym. Jest bowiem w stylu pisania jakieś piękno, które urzeka i porywa od pierwszego gorącego wiatru argentyńskiej pampy.

„Spotkamy się pod drzewem ombu” jest sagą rodzinną, której treść wciąga czytelnika, jak dobra baśń, którą się czyta z nadzieją, że się nigdy nie skończy. Zauroczy cię w jakiś magiczny sposób. Dajesz się porwać w jej treść. Sprawia, że budzą się w tobie marzenia i jakieś pragnienia...

Ta powieść ma w sobie niebywałą moc.

#agaKUSIczyta