Skradziona młodość recenzja

Pisanie o historii i o osobach, które przez wojnę przeszły piekło na ziemi nigdy nie jest łatwe i przyjemne. Mimo, że literatura historyczna, różnego rodzaju dzienniki jest bardzo bolesna, to jednak jakaś część mnie musi po nią sięgnąć co jakiś czas.

Ewa Krasoń w swej książce Skradziona młodość przedstawia losy szesnastoletniej Wandy oraz innych bohaterów, których z czasem można poznać. Wanda już jako młoda dziewczynka, która miała swoje własne marzenia, swoje w miarę spokojne życie, jakieś plany na przyszłość, w jednej chwili straciła wszystko, a jej dotychczasowe życie zamieniło się w koszmar. Odebrano jej najlepsze lata i żadne dziecko nie powinno wkraczać w ten sposób w dorosłość. Została wywieziona do Niemiec, do zupełnie obcego jej kraju, z dala od bliskich, skazana sama na siebie. Zamiast spełniać swe marzenia stała się parobkiem na obcej ziemi. Każdy dzień był walką o przetrwanie, w szczególności na początku, kiedy to tęsknota za bliskimi rozdzierała jej serce. Ale i w najgorszych czasach przychodzą chwile kiedy można kogoś poznać, porozmawiać, a nawet się zakochać.

Autorka w tej bardzo krótkiej książce ukazuje, że nawet w czasach wojny, w czasach gdy jest się niewolnikiem nie zatraca się tego co najważniejsze. Zwraca uwagę na ciężką pracę, na osobiste i bardzo bolesne doświadczenia niektórych z bohaterów, których z czasem poznajemy. W trakcie czytanie nie raz przeszywał mnie ból. Autorka nie raz zwraca uwagę na tęsknotę za bliskimi, na to, że nie można było ukazywać słabości, na chęć powrotu do rodziny. Inną istotną sprawą były ukazane losy bohaterów po wyzwoleniu i powrocie do ojczyzny. Wydawać by się mogło, że tu już wszystko będzie dobrze, ale niestety nie było tak kolorowo.

Przyznać muszę, że książkę czytało się bardzo dobrze, szybko, historie bohaterów były wciągające, ale za mało rozbudowane, jakby książka była pisana „na szybko”. Brakowało więcej szczegółów. Samą Wandę jeszcze można było lepiej poznać przynajmniej na samym początku, ale już Stasia czy Miecia niekoniecznie. Dużym plusem są zamieszczone w książce fotografie, które mocno przyciągnęły moją uwagę i w pewien sposób pozwoliły na bliższe poznanie tych osób.

Na pewno jest to tytuł, po który warto sięgnąć. Nie można pozwolić, by pamięć o takich ludziach i o naszej bolesnej historii zaginęła.

Książka z Klubu Recenzenta serwisu nakanapie.pl.