Skradziona młodość recenzja

Maleńka książeczka p. Ewy Krasoń, to lektura na zaledwie na jeden wieczór. Trudno pisać recenzję takiej opowieści wiedząc, że wszystko co zostało opisane wydarzyło się w realnym życiu. Moim zdaniem "Skradziona młodość" jest niezwykłą pamiątką i zapisem wydarzeń dla wielu rodzin, których los został naznaczony doświadczeniami wojennymi i tymi tuż po zakończeniu działań. Wiedząc, że podobne role życiowe zostały rozdane tysiącom młodych Polaków mamy fragment życiorysów naszego społeczeństwa w okrutnych, barbarzyńskich czasach.

Bardzo wymowny jest tytuł książki - wspomnień Polaków wywiezionych na roboty przymusowe w Rzeszy. Jakże prawdziwe i wiarygodne to słowa. Młodzi, zaledwie kilkunastoletni, ludzie wyrwani ze swoich rodzin, zostali postawieni "twarzą w twarz" z nowymi, niejednokrotnie bardzo ciężkimi i przerastającymi ich możliwości- wymaganiami. W wojennej rzeczywistości, całkowicie bezbronni i samotni, poradzili sobie, pracując ponad swoje siły w niemieckich rodzinach, oddając swoje najpiękniejsze lata życia i zdrowia na wojenne przeżycia.
Uważam, że dobrze że powstają takie wspomnienia. Każdy z nas może chociaż w wyobraźni dotknąć przeżyć tych młodych ludzi, poznać ich wytrwałość i determinację w dążeniu do wolności. Moim zdaniem, przyglądając się losom opisanym w tych wspomnieniach, jeszcze bardziej możemy docenić czas pokoju i zadać sobie wiele pytań, a wśród nich to najważniejsze : "Jak ja zachowałbym się w podobnych sytuacjach?"

Dziękuję p. Ewie Krasoń za podzielenie się trudną historią jej rodziny oraz wielu przyjaciół. Przesłanie płynące z książki - bezbronności ludzkiego losu i potęgi przyjaźni w trudnych, wojennych czasach zostanie ze mną na długo.

W książce zamieszczono liczne, rodzinne fotografie, które uzupełniają treści zarówno te wojenne, jak i współczesne.

Rekomenduję!

Książka z Klubu Recenzenta serwisu nakanapie.pl