Skowyt recenzja

Pełna akcji i tajemnic historia, która wciągnie Was w wir wydarzeń, w których żaden człowiek nie chciałby uczestniczyć! Maciej Kaźmierczak poraz kolejny wrzucił bohaterów na głęboką wodę, która tym razem... zamarza.

Mam wrażenie, że z każdą książką Autor pisze coraz lepiej. Po "Pomście", która była mocna i totalnie nieprzewidywalna, przyszedł czas na kontynuację losów Roberta Foksa.

Klimat drugiego tomu jest mroźny niepokojący.

Zima wielu ludziom kojarzy się ze świętami, białym puchem, gorącą czekoladą. Foks nie ma czasu myśleć o tak przyziemnych rzeczach, gdy trafia mu się kolejne trudne śledztwo. Zimowa aura sprzyja brutalnym morderstwom. Kto wpada na to, by wyciągać z ofiar wnętrzności i zamrażać ich ciała, bądź jeszcze żywych, w zamrażalnikach pełnych wody? Na pewno jest to ktoś bezwzględny.

Gdy zrozumiałam, że ponownie mam do czynienia nie tylko z samym Foksem, ale również z prokurator Elizą Kowalczyk, wiedziałam, że będzie ciekawiej. Kaźmierczak poszedł w dobrą stronę, ponieważ ten duet nadaje atrakcyjności historii. Ich wzajemne podejście do siebie jest zabawne ze strony widza, ale oni wcale nie mają ze sobą łatwo. Jestem ciekawa jak ich partnerstwo w łapaniu przestępców będzie się rozwijało w kolejnych tomach.

Sylwetka Foksa trochę zeszła na dalszy tor. Myślałam,, że wątek poprzedniej sprawy będzie jeszcze poprowadzony, ale liczę na to, że wróci w kolejnym tomie.

Słyszeliście o wróżeniu z wątroby? Ja nie i przyznaję, że Autor zaciekawił mnie tym tematem, mimo że w książce jest to wykorzystane w okrutny sposób. Nawiązanie do starożytnych wierzeń dodało smaczku historii, jakkolwiek to brzmi przy tym temacie.

Wiem, że różne rytuały miały miejsce, pewnie nadal mają, natomiast było to interesujące, świeże i sprawiło, że książkę czytałam z jeszcze większym zaciekawieniem.

"Skowyt" ma jednak bardzo ważny wydźwięk. Maciej Kaźmierczak pochylił się nad tematem współczesnego niewolnictwa. Ludzie są wykorzystywani na wiele sposobów, natomiast wiele osób, może nawet niektórzy z nas, doświadczyli zastraszania, mobbingu, katorżniczej pracy, zostawania po godzinach, czy umów śmieciowych, dzięki którym nic się nie należy. Tak ważny motyw połączony z brutalnymi morderstwami i zimą, która pomaga w przerażającym widowisku, jakim jest wystawianie ciał na mróz, tworzy idealną historię do przeczytania dla fanów kryminałów.

Podczas czytania "Skowytu" towarzyszyły mi różne emocje - od poczucia braku sprawiedliwości, niedowierzania po współczucie, złość, zaskoczenie, chęć pomocy w śledztwie i dobrnięcie do końca bez bólu wątroby. Kaźmierczak ponownie poszedł po bandzie i już cieszę się na kolejną książkę z serii o Foksie.