Skorki recenzja

Po raz trzeci spotykamy się w Suchej Beskidzkiej, aż dziw bierze, że uchowali się tam jeszcze jacyś mieszkańcy😉
A tak całkiem poważnie, to bardzo podoba mi się, że wszystkie prezentowane przez Tomka animal horrory dzieją się w jego rodzinnej miejscowości, przez co historie są bardziej wiarygodne, bo kto inny by wiedział tyle o miejscach i możliwościach jakie stwarza to małe miasteczko, niż rodowity mieszkaniec.
Adrian wkurzony na swojego szefa, niejakiego Zielińskiego, za to, że ten zrobił z niego rogacza, nie może pozbyć się smaku goryczy. Kiedy winowajca kierowany chęcią udobruchania pracownika, proponuje mu dodatkową pracę, za całkiem niezłe wynagrodzenie, Adrian zgadza się bez wahania.
Praca polega na wylewaniu toksycznych odpadów do wąwozu, w końcu któż by zwracał uwagę na zanieczyszczenie środowiska, gdy liczy się tylko pieniądz.
Kiedy tak obficie polewane, każdego dnia robaki, zaczęły wchłaniać te substancje, w ich małych, ohydnych ciałkach dokonał się olbrzymi przewrót.
Niedługo mieszkańcy przekonają się na własnej skórze, do czego zdolne są zmutowane skorki.
To, co najbardziej podoba mi się w książkach Tomka, to spójność i sens, którą ma ta nie oszukujmy się pogięta fabuła😉
Z rosnącym zachwytem czytałam o kolejnych makabrycznych mordach dokonanych przez te stworki.
Jestem po trzeciej książce tego autora, każdej z gatunku animal horror i sama jestem pod wrażeniem, że nie mam jeszcze dosyć. Nie znudziło mnie nic, ani na momencik, za co wielki szacun w kierunku Tomka.
Szczerze polecam!!