Skorek i Czarownica recenzja

Sara Kork zwana Skorkiem to dziewczynka o niespotykanym uroku osobistym i silnym charakterze. Mieszka w sierocińcu Świętego Morwalda, w którym czuję się jak ryba w wodzie. Wszystkie dzieci robią to co Skorek zechce. Personel zresztą nie pozostaje dłużny. Ulubiona zapiekanka? Nie ma sprawy! Czerwony sweterek? Jasne, już kupujemy. Sami rozumiecie... dostaje wszystko na pstryknięcie palca. Wygodne ma tam życie, a i nawet dobrego przyjaciela Budynia posiada. Czas beztrosko płynie do czasu, gdy zostaje niespodziewanie adoptowana przez małżeństwo: czarownicę Bellę Jagę oraz złowieszczego Mandragora.
Jednak dziewczynka nie ma być ich córką, a jedynie posłuszną asystentką czarownicy.

Wyjątkowa osobowość Skorka nie pozwala jej na bycie zwykłą sługą i zaczyna pokazywać swoje oblicze, wprowadzając do domu sporo zamieszania. Dzięki sprytowi Sara potajemnie uczy się magii, ciągle szukając drogi powrotnej do Świętego Morwalda.

Czy nowe umiejętności na coś się przydadzą? Czy Skorek wróci do sierocińca? A może zadomowi się w tym zaczarowanym domu?
.
To zdecydowanie baśń dla starszych dzieci lubiących fantastykę. Momentami bywa okrutnie ale dobry humor i zabawne sytuacje łagodzą fabułę. Nagłe zwroty akcji sprawiają, że serce przyspiesza a po plecach przemyka dreszcz niepewności. Towarzyszące ilustracje sławnej japońskiej artystki dodatkowo wzbudzają u czytelnika ciekawość, a czasem i odrazę. Są nietypowe w mrocznym klimacie przez co idealnie wpisują się w treść książki. Bohaterowie są niesamowicie wykreowani! Każdy jest nadwyraz charakterny, wnoszący do opowieści nieco świeżości.

Między słowami można doszukać się przekazu o byciu silnym, o dawaniu sobie szansy na zmiany, o dążeniu do celu oraz zmierzaniu się z nowymi sytuacjami.

Osobiście nie przepadam za baśniami, a na pewno nie jest to mój ulubiony gatunek literacki. Nie mniej historię przeczytałam na raz, ponieważ mocno mnie wciągnęła i koniecznie musiałam wiedzieć, co wydarzy się dalej. Koniec końców dobrze się bawiłam i kibicowałam młodej Skorek, jej nie da się nie lubić...