Złamane serca recenzja

Sięgając po „Złamane serca” Pameli Wells sama nie byłam w zbyt wesołym nastroju. Szczerze mówiąc, miałam nadzieję, że ta książka podniesie mnie na duchu, wyznaczy jakiś cel, pokaże schemat postępowania. Czy znalazłam te wszystkie rzeczy? Jeśli tak, w jakiej formie?
Wydarzenia rozgrywają się w czasach współczesnych, miejsce akcji to głównie szkoła średnia, domy głównych bohaterek, a wszystko w niewielkim mieście. Mamy do czynienia z czterema nastolatkami i ich problemami sercowymi. Która z nas nie miała takich dylematów, złamanego serca? Która nie szukała antidotum, magicznej receptury? Odpowiedź brzmi: nie ma takiej, która by tego nie robiła. W takim wypadku czy przejdziecie obojętnie obok pozycji, która ma w sobie odpowiedzi na wszystkie nurtujące was do tej pory pytania?
Jak do tej pory wyglądało to tak: Kelly + Will, Sydney + Drew, Raven + Caleb i Alexia – singielka. Po chwili już byli osobno - tylko Kelly, Sydney, Raven, Alexia, Will, Drew i Caleb. Pojedyncze osoby, zero połówek. W jednym momencie wszystko się rozsypało. Kojarzycie chwile, w których czytacie książkę, tak się wciągacie, że nie pamiętacie, na której stronie jesteście, i na chwilkę puszczacie stronę, a książka się zamyka? Trzeba zaczynać od nowa szukanie fragmentu. Tak to było w przypadku naszych bohaterów. Musieli zacząć od zera, uczyć się samotności.W tym przypadku dochodzi jeszcze naprawianie związku, niepewność, cierpienie i łzy. Cztery przyjaciółki tworzą Kodeks Zerwań, który, muszę to przyznać, może okazać się pomocny. Czy zadziała? Czy każda z nich odzyska swą miłość, a co najważniejsze – czy odzyska siebie?
Najbardziej ze wszystkich bohaterek polubiłam Kelly. Sądzę, że jestem do niej bardzo podobna. Natomiast z chłopców pokochałam Drew i Benjamina. Uwielbiam sposób, w jaki Pamela Wells wprowadza czytelnika w swój świat. Nie na siłę, nie specjalnie. W ogóle nie zorientujesz się, kiedy będziesz płakała i śmiała się wraz z dziewczynami. Nie da się nie utożsamiać z którąś z nich i nie dostrzec ich problemów w swoim świecie. O postaciach mogę powiedzieć, że są bardzo powszechnymi schematami osób w codziennym życiu. Ja sama znam taką Sydney, Caleba czy Willa.
Odpowiadając na pytania ze wstępu, znalazłam sposób na złamane serce. Po prostu należy przeczytać tą lekturę. Cel? Należy dostrzec siebie, nie jako część całości, a jako jedność. Schemat postępowania? Nie ma schematu. Trzeba to czuć, trzeba zajrzeć w głąb siebie. Zanim jakikolwiek chłopak zacznie Tobą pomiatać, poznaj swoją wartość i zawartość „Złamanych serc”. Polecam! Czemu? Gdyż to najlepsza książka młodzieżowa, jaką przyszło mi przeczytać kiedykolwiek w moim życiu.