Skazani na ból recenzja

Aleks, jest typem chłopaka, którego raczej kobiety powinny się bać. Ogolona głowa, glany i groźny wyraz twarzy. Mimo to, Amelka odnalazła w nim wrażliwego chłopaka, który wieczorami składa modele samolotów. Pomogła mu przed śmiercią zjednoczyć się z rodzicami, wybaczyć im, że nie interesowali się nim dostatecznie, gdy on tego potrzebował.
Amelia, to z pozoru mogłoby wydawać się grzeczna dziewczyna. Ma dobre oceny, nigdy nikomu nie wadzi, nie sprawia problemów. Ale to tylko pozory. Za powłoką grzeczności, jest dziewczyna przez którą jej brat stracił życie, która utraciła dobry kontakt z rodzicami. Na szczęscie jej chłopak pomaga jej poradzić sobie z tą stratą.
Ta książka, to powieść o bólu jaki nosimy, ale także o tym, że wszystkie wydarzenia jakie przytrafiają nam się w życiu, budują je, a w tym wszystkim potrzebna jest tylko jedna osoba, która nam pomoże uporać się z widmem przeszłości, by pójść dalej, by nasze życie w końcu miało sens.
Moja przygoda z książkami Agnieszki Lingas-Łoniewskiej rozpoczęła się właśnie od tej książki. Powieść dostałam pod choinkę, ale długo wzbraniałam się przed czytaniem. Gdy w końcu odważyłam się, pochłonęłam ją dosłownie. Zaciekawiła mnie od pierwszego zdania. Główna bohaterka, jest w moim wieku, ma te samy problemy.
Problemy poruszane w książce są ponadczasowe. Historia Amielii i Aleksa nie jest typową z happy endem. Nieszczęśliwe zakończenie bardzo mnie zaskoczyło, gdyż romanse zazwyczaj kończą się pozytywnie, tutaj nie było tak, co dodało swoistego uroku tej historii.
Ciekawym pomysłem autorki było również zestawienie dwóch sprzecznych wyznań, skrajnego nacjonalizmu Aleksa i wyznania judaistycznego Amelki, połączonych silną miłością dało efekt wybuchowy. Zazwyczaj gdy czytałam romanse to nie były to historie o dwóch sprzecznych racjach, autorka łącząc je sprawiła, że historia jest ciekawsza i czytając nie chcemy odrywać się od tekstu choćby na minutę.
Myślę, że polecę tę książkę wszystkim młodym kobietom, ale także chłopakom, by wiedzieli, że o miłość zawsze warto walczyć, gdyż, nawet jeśli jest ona źródłem bólu, nie należy się poddawać, gdyż po trudnościach, przychodzą chwile szczęścia, jak to mówią "nadzieja umiera ostatnia".