Nobliści skandaliści recenzja

Sławomir Koper w książce „Nobliści skandaliści” podejmuje się nietuzinkowego zadania – zamiast przypominać nam o wybitnych osiągnięciach polskich noblistów, przygląda się ich życiu prywatnemu. Autora interesują skandale, trudne relacje, osobiste dramaty i wszystko to, co czyni laureatów Nagrody Nobla postaciami z krwi i kości, a nie pomnikowymi bohaterami. Efektem jest fascynująca opowieść, która pozwala spojrzeć na znane postacie z nowej, bardziej intymnej perspektywy.

Koper wprowadza czytelnika w życie tak znakomitych postaci, jak Maria Skłodowska-Curie, Henryk Sienkiewicz, Władysław Reymont, Czesław Miłosz czy Wisława Szymborska, odsłaniając ich mniej znane oblicza. Książka porusza wiele zaskakujących i często kontrowersyjnych tematów, które nie zawsze są szeroko omawiane w biografiach tych postaci. Na przykład, Maria Skłodowska-Curie, powszechnie kojarzona z naukowym geniuszem i niezłomnością, zostaje przedstawiona także jako kobieta, która zmagała się z trudnymi relacjami z córkami i przeżyła skandal związany z romansem z Paulem Langevinem. Koper przytacza fragmenty jej listów i zapisków, ukazując jej emocje, namiętności i słabości.

Nie mniej ciekawie rysuje się portret Henryka Sienkiewicza, którego Koper przedstawia nie tylko jako autora „ku pokrzepieniu serc”, ale także człowieka zauroczonego kobietami, w tym słynną aktorką Heleną Modrzejewską. Z kolei Władysław Reymont, laureat Nobla za „Chłopów”, jawi się jako postać wręcz sensacyjna – medium, czeladnik krawiecki, a nawet oszust, który dzięki sfałszowanemu świadectwu lekarskiemu zdobył środki na pisarską karierę.

Książka zawiera również rozdziały poświęcone Wisławie Szymborskiej i Czesławowi Miłoszowi. Koper opisuje ich życie uczuciowe, namiętności, a także rodzinne tragedie. Miłosz zostaje ukazany jako mężczyzna rozdarty między miłością a niewiernością, co autor ilustruje fragmentami jego poezji, w tym wierszem dedykowanym żonie Janinie. Wisława Szymborska, choć znana z powściągliwości i subtelnego humoru, także pojawia się w kontekście swoich życiowych wyborów i relacji międzyludzkich.

Styl Kopera jest lekki i przystępny, co sprawia, że książkę czyta się z prawdziwą przyjemnością. Autor unika patosu, skupiając się na szczegółach, które pozwalają lepiej zrozumieć ludzką stronę polskich noblistów. Jednocześnie jego narracja nie jest pozbawiona humoru, co dodaje książce dodatkowego uroku.

„Nobliści skandaliści” to książka, która wciąga od pierwszej strony. Jest nie tylko świetnym uzupełnieniem wiedzy o polskich noblistach, ale również refleksją nad ludzką naturą i ceną, jaką często płaci się za geniusz. Polecam ją każdemu, kto chce poznać bardziej prywatne oblicze wielkich postaci i odkryć, że za każdym sukcesem kryją się nie tylko triumfy, ale także dramaty, błędy i niełatwe wybory.