Skąd właściwie biorą się smoki recenzja

"Skąd właściwie biorą się smoki" to powieść autorstwa Artura Wellsa. Wcześniej nie kojarzyłem tego autora, dlatego jestem bardzo wdzięczny wydawnictwu Novae Res za możliwość podjęcia współpracy przy tej pozycji. Książka ta okazała się dla mnie bardzo pozytywnym zaskoczeniem - przeczytałem ją w trzy dni, świetnie się przy tym bawiąc.

Uwierzylibyście, gdyby ktoś wam powiedział, że pewnego dnia przyleci pod wasz dom smok i zadzierzgnie z wami magiczną Więź, tym samym łącząc ze sobą wasze losy? Cóż, Bob również się tego nie spodziewał. Mimo to, pewnego dnia właśnie tak się stało. Na podwórko mężczyzny przyleciał smok i oznajmił, że połączył ich życia. Dlaczego? Otóż za smokiem podążają zabójcy, których sam nie potrafi zgubić. Ich celem jest zdobycie jego głowy, którą ich pan będzie mógł powiesić nad kominkiem. Śmieszna zachcianka, prawda? Wracając już do historii - podczas pierwszego spotkania ze smokiem, Bob poznał również wojowniczą księżniczkę Nasturcję - temperamentną, niepotrafiącą poskromić swojego gniewu wielbicielkę smoków. Wbrew pozorom, już na początku pokazała, na co ją stać. Z zacięciem i niesamowitą skutecznością walczyła ze zbrodniarzami, jednak nie trwało to długo - razem z mężczyzną i smokiem przenieśli się do innej krainy. Ale spokojnie, ich historia na tym się nie kończy. W końcu, czy można faktycznie ukryć się przed zabójcami, na których czele stoi czarownik..?

"Skąd właściwie biorą się smoki" to świetna historia, przy której możemy jednocześnie się zrelaksować, jak i poczuć nutkę adrenaliny. Bardzo zaciekawiły mnie kryminalne wątki poruszone w tej książce. W pewnym momencie sam główkowałem, żeby rozwikłać zagadkę, z którą zmagali się bohaterowie. Jeśli lubicie połączenie bajek i legend z prawdziwym życiem, myślę że to będzie coś dla was. No i najważniejsze - czy po samym tytule nie jesteście jeszcze ciekawi, skąd właściwie biorą się smoki? Ja z pewnością byłem, a autor nie zawiódł mnie. Wykreowany przez niego świat, jak i postacie, zaciekawiły mnie do tego stopnia, że pod koniec książki zrobiło mi się przykro. Nie chciałem kończyć z przygodami, z jakimi zmagali się Bob, Nasturcja i ich smoczy przyjaciele.