Strażniczka Słońca recenzja

Autor: Maja Lunde
Ilustracje: Lisa Aisato

Nie używam takich słów, ale tym razem zrobię wyjątek.

KOCHAM TAKIE KSIĄŻKI

Czytam i zanurzam się w pięknych ilustracjach, które przenikają tekst, albo tekst przenika przez nie? Tu wszystko jest magią, baśnią i choć smutny jest temat powieści, to czytasz i masz ciągle, permanentną nadzieję na słońce.
Poznajemy dziewczynkę, głodną nierosnącą kruszynę, bo przyszło jej żyć w świecie, który tylko pada deszczem,przenika przez buty i wsiąka w skarpetki. W mieście, które jest szare od zasnutych nad nim chmur, które nigdy, nigdy nie widziały słońca. Ludzie zresztą też. Od lat. Nic nie rośnie, nie daje owoców, nie ma co jeść, nie ma nic. Są kałuże, są dzieci z wyobraźnią i są stale burczące z głodu brzuchy. I jest kochany dziadunio, który codziennie chodzi do szklarni i sadzi i dba o warzywa, które... Lecz co dni, jakimś cudem, przynosi dla mieszkańców piękne, soczyste i dojrzałe owoce i warzywa. Co dni tylko. Tylko... co trzy dni.
Aż pewnego dnia dziewczyna nie słuchając ostrzeżeń dziadka idzie tam, gdzie ma zakaz. Wchodzi w las i idzie, aż ...spotyka chłopca z psiakiem i jest słońce i jest ciepło i ptaki śpiewają i wszystko bucha życiem. Ale to piękno rozkwitu i soczystości jest pod pewnymi warunkami, jakie postawiła Strażniczka Słońca, a które przestrzega - i wypełnia - chłopiec. Nie ma nic za darmo, wszystko musi wymagać czyjeś pracy.
Ale dlaczego słońce jest uwięzione? - myśli dziewczynka. I zaczyna walkę o nie. Walkę o słońce, o życie i o ukochanych, którzy są bliscy śmierci.
Jak magia łączy się z wiarą i pokorą duszy ludzkiej?
Ile może człowiek, gdy pragnie? Jak serce potrafi zawalczyć o życie?

"STRAŻNICZKA SŁOŃCA" to niebywała podróż także w głąb siebie.
Zatrzymaj się i poszukaj słońca w sobie i na niebie za oknem - czytasz i nie ma cię. Umysł chodzi po stronach książki, bo ciekawość i smutek nie daje ci spokoju. Jesteś otumaniona tekstem, ale i urzeczona magią mieszającą się ze łzami. Tu jest miłość i tęsknota, smutek i uśmiech, słońce i deszcz. Tu są dzieci, które kochają swoich rodziców i które chcą ich powrotu. Dzieci znające ból głodu. I jest moje serce, które zostało w tej książce uwięzione.

Najpiękniejsza książka, jaką czytałam.