Siostra Słońca recenzja

"Trzeba się zastanowić, kto jest dla nas ważny, i tego się trzymać. Powinniśmy zrobić wszystko co w naszej mocy, żebyśmy byli szczęśliwi i dali szczęście tym, których kochamy, bo nim się obejrzymy, życie może się skończyć"
~~~
Cykl "Siedem sióstr" od dobrych dwóch lat jest jednym z moich ulubionych. Zakochałam się w nim od pierwszego tomu i każdy kolejny zachwycał mnie tak samo.. W tym roku miałam okazję czytać szóstą część tej serii, czyli "Siostrę słońca". Czy okazała się tak dobra jak reszta? A może dopadł ją "syndrom drugiego tomu"? O tym później.
Tom szósty jest poświęcony najmłodszej odszukanej siostrze - Elektrze. Młoda kobieta już od młodych lat wyróżniała się spośród reszty rodzeństwa. Jej nieco chaotyczna osobowość i ognisty temperament sprawił, że dotarła do miejsca, w którym była. Odnosiła sukces jako światowej sławy modelka, wiodła życie jak z marzeń, a mimo to i tak było pełne zawirowań. Wkradły się uzależnienia od narkotyków i alkoholu, a pogłębiająca się rozpacz po stracie przybranego ojca dodatkowo wpływała na zły nastrój dziewczyny. Wszystko trwałoby w nieskończoność, gdyby w jej otoczeniu nie pojawiła się biologiczna babcia, wraz z historią o jej pochodzeniu.
No i wreszcie przyszedł czas na sławetny syndrom. Opowieść o Elektrze była jedną ze słabszych z całego cyklu. Mimo prawie siedmiuset stron, ciągnęło się to strasznie i wielokrotnie odpuszczałam czytanie tej książki na rzecz innych, bo po protu mnie nużyła. Najciekawsze dla mnie były momenty z innej perspektywy, gdzie poznajemy historię przodków głównej bohaterki. Pozostałe niestety mnie irytowały. Podejrzewam, że to kwestia mojej ogólnej niechęci względem postaci Elektry, na którą nie przepadałam od samego początku. Myślałam, że w tym tomie lepiej ją poznam i zrozumiem dlaczego jest taka temperamentna, ale nie. W dodatku momentami wydawała być się po prostu głupia, tak jakby autorka chciała utrzymać stereotyp, że modelki mają do zaoferowania tylko swój wygląd. Trochę mi przykro, że to jedyna książka z tego cyklu, którą muszę ocenić niżej. Styl autorki i fabuła zdecydowanie utrzymują moją opinię na trochę wyższym pułapie, ale jednak to nie to samo co poprzednie części. Jestem bardzo zawiedziona i boję się tego, jak wypadnie ostatni tom.