Single recenzja

Główną bohaterką książki jest Hannah. Zajmuje się castingami do niszowych filmów. Ze względu na ten minus była bardzo kreatywną osobą. Na weselu swojej przyjaciółki miała spotkać swojego byłego chłopaka i tu właśnie zaczyna się całe wariactwo. Nigdy nie mogła mu wybaczyć, że ją zostawił i wybrał życie obok rodziny. Miała nadzieję, że w przetrwaniu na weselu pomoże jej Rob – przyjaciel oraz kochanek ze studiów, z którym nie widziała się już kilka lat, lecz Rob ze względu na chorego psa nie może się na nim pojawić. Hannah jest zdana na pastwę pierwszej druhny, która jest bardzo szaloną osobą. Na przyjęciu mają pojawić się także inni single. Vicky, przyjaciółka Hanny, która cierpi na depresję i podróżuje z lampą przeciwdepresyjną, ukrytą w futerale po gitarze. Poznajemy także Joego oraz Phila. Joe to wujek panny młodej, który jest skłócony z rodziną i czuje, że brakuje mu czegoś w życiu, zaś Phil tak naprawdę w ogóle nie zna pana młodego ani pani młodej, więc dlaczego znalazł się na tym przyjęciu?


Meredith Goldstein prowadzi dział rozrywkowy oraz kącik porad 'Listy miłosne' w „Boston Globe” Urodzona New Jersey, wychowana w Maryland, wykształcona na Syracuse University, mieszka w Roxbury w stanie Massachusetts. Na trzydzieste urodziny kupiła sobie przemysłowych rozmiarów maszynę do robienia waty cukrowej. - Sama ta informacja wydała mi się dość śmieszna, ale i... dziwna.


„Single” Meredith Goldstein to książka, która jest tak naprawdę o niczym. Żałuję, że ją przeczytałam, mogłam spędzić ten czas zdecydowanie lepiej, chociaż czyta się ją nawet szybko. Próbowałam zżyć się chociaż z jednym bohaterem, ale nie dałam rady. Niby każdy jest inny, lecz żaden nie jest oryginalny. Momentami sądziłam, że może w późniejszych rozdziałach historia głównej bohaterki nabierze tempa, ale nic z tego. Czytałam już negatywne, jak i pozytywne recenzje tej książki i wreszcie sama miałam okazję się przekonać, jaka ona jest i jak wiecie – zawiodłam się, chociaż nie miałam zbyt dużych oczekiwań co do niej. Najbardziej zdziwił mnie opis książki. „Komiczna i przenikliwa powieść obyczajowa”. Powieść obyczajowa może to jest, ale komiczna i przenikliwa? Nie sądzę. Chyba że jestem taka głupia i nie zrozumiałam zawartego gdzieś głęboko, ale to naprawdę głęboko przekazu.

Jednakże, aby nie było samych minusów, pojawiły się także plusy. Otóż sposób ukazania niektórych sytuacji był naprawdę imponujący. Kto by pomyślał, że pewien lekkoduch nie przyjedzie na wesele ze względu na ciężko chorego psa. Hm... było mi naprawdę smutno, gdy sunia odeszła z tego świata, ponieważ bardzo lubię zwierzęta. Sam język autorki był „prawidłowy”. Doskonale można było zrozumieć każdy wątek. Natomiast niektóre dialogi były dość... wymyślne. Nie jestem pewna, czy w prawdziwym życiu by się zdarzyły.

Niestety nie jestem w stanie nikomu polecić tej książki. Jest ona nudna jak flaki z olejem i naprawdę warto przeczytać coś innego.