Dom Jedwabny recenzja

Kojarzysz ten obraz? Fajka, skrzypce, dedukcja jak brzytwa, rękawice bokserskie i kokaina? Doskonale, to znak, że jesteś fanem Sherlocka Holmesa. A skoro tak, to mam dobrą wiadomość. Detektyw powrócił. Żyje i ma się dobrze, a to za sprawą znanego angielskiego scenarzysty seriali telewizyjnych (m.in. „Morderswta w Midsomer”) i pisarza w jednym, Anthony’ego Horowitza. Jego książka „Dom Jedwabny” wyszła niedawno nakładem Wydawnictwa Rebis.
Londyn, rok 1890. Sherlock Holmes otrzymuje zlecenie od marszanda Edmunda Carstairsa. Mężczyzna obawia się o swoje życie, a podstawą strachu jest prześladowca w kaszkiecie. Ma on związek z wcześniejszym pobytem Carstairsa w Stanach Zjednoczonych, gdzie w sposób dość przypadkowy przyczynił się do rozbicia groźnej grupy przestępczej i śmierci jednego z jej przywódców. Niebawem tajemniczy prześladowca w kaszkiecie ginie. Sprawa wydaje się być zakończona i zamknięta dla wszystkich, prócz słynnego detektywa, który rozpoczyna wnikliwe śledztwo, wbrew woli swojego niedawnego zleceniodawcy.
Przy okazji prowadzenia tej sprawy, wpada na trop tajemniczego Domu Jedwabnego. Giną kolejni ludzie, a Holmes popada w prawdziwe tarapaty, narażając się najważniejszym osobom w Anglii. Czym jest zagadkowy Dom Jedwabny? Oto łamigłówka godna Sherlocka Holmesa.
Anthony Horowitz nawiązując do tradycji oryginału, stworzył pasjonujący kryminał, nie ustępujący w niczym książkom wychodzącym spod pióra Arthura Conana Doyle’a. Podobnie jak w książkach Doyle’a, dedukcja Holmesa wprawia w osłupienie nie tylko nieodłącznego doktora Watsona, ale i czytelnika zaaferowanego przygodami obu mężczyzn. Wszystko toczy się tu niezwykle szybko, autor zaskakuje swoich czytelników częstymi zwrotami akcji, niczym Holmes swoją dedukcją. Raz książka przybiera ton poważny, innym razem żartobliwy. Polecam szczególnej uwadze rozmowę Sherlocka ze swoim bratem Mycroftem. Na kilka chwil będziecie musieli odłożyć dalszą lekturę, by przestać szczerzyć zęby.
Książka jest naprawdę świetna. Wciągająca, intrygująca, opowiedziana z pazurem. Nie będę oryginalna, jeśli napiszę, że najbardziej zaskakujące jest jej zakończenie. Wątpię, czy ktoś wpadł na rozwiązanie, bo do samego końca autor utwierdza czytelników w przekonaniu, że dedukcja Holmesa, to nie zwykłe kojarzenie faktów, lecz coś więcej. To wyciąganie wniosków z pozornie nieistotnych informacji, wnikliwa obserwacja ludzi, miejsc i wydarzeń. I gdzie nam, maluczkim do słynnego detektywa?
Do tego Horowitz dołożył genialnie stopniowane napięcie, fantastycznie oddał londyński klimat schyłku XIX stulecia i po mistrzowsku dopracował wątek kryminalny. Dla mnie bomba. Jeśli zdecydujecie się sięgnąć po tę lekturę, będzie to bomba i dla was. Przy takiej książce warto się rozerwać.