Serce z kamienia recenzja

„Jestem niewolnicą własnego życia…”

Zostałam potargana ogromnymi emocjami, jakie dała mi ta powieść. Autorka podjęła się bardzo trudnego, w dalszym ciągu jeszcze, zamiatanego pod dywan tematu depresji poporodowej. Weronika jest byłą modelką, wyszła za mąż za przystojnego, robiącego błyskotliwą karierę biznesmena, na świat przychodzą bliźniaczki. Swoje pasje i ambicje realizuje prowadząc bloga o swoich córeczkach. Stopniowo jej blog zyskuje coraz to większą popularność, zaczyna na nim zarabiać. Liczne sesje zdjęciowe, życie w ciągłym biegu, niepokój, cały dom na jej głowie. Jej mąż jest osobą bardzo egoistyczną, uważa, że skoro zapewnia im dostatnie życie, nie musi pomagać w opiece nad córkami, a domowe obowiązki całkowicie zrzuca na żonę. Weronika chwilami jest na skraju załamania, codzienność, liczne obowiązki, pretensje męża przytłaczają ją. Niespodziewanie odkrywa, że jest w ciąży, niechcianej…

Weronikę poznajemy w bardzo trudnym dla niej momencie. O mało, co nie doszło do tragedii. Czy zrobiła to z premedytacją? Kobieta poddaje się terapii, co jest bardzo mądrym i jedynym rozwiązaniem w tej sytuacji. Cofamy się do tyłu, o rok, mamy możliwość śledzenia, krok po kroku tego, co doprowadziło ją do sytuacji, w której się znalazła. Autorka ma niesamowity talent w tworzeniu tak przejmujących historii, jakby z życia wziętych. Opowieść jest na wskroś szczera, bardzo realna, przepełniono ogromną empatią.

Autorka ukazuje macierzyństwo z prawdziwej, trudnej strony, z całym bagażem wzlotów i upadków. Weronika jest młoda, śliczna, pełna życia. Wydaje się, że ma wszystko, co do szczęścia potrzebne, męża, zdrowe dzieci, pieniądze. A jednak, nie do końca tak jest. Ma całą masę wątpliwości, boi się, że nie podoła, że dzieci ją stłamszą, że nie będzie wstanie pokochać synka. Najbliżsi bagatelizują jej problemy, lub nie chcą ich dostrzec. Trudne relacje małżeńskie, to nie tak powinno być! Nieustające pretensje, brak szacunku, zrozumienia, krzyki, awantury, roszczenia. Brak pomocy, wyręczenia w najprostszych codziennych obowiązkach. Samotność, zmęczenie, chroniczny brak snu, smutek. Hejt, znieczulica, zazdrość. Tak łatwo kogoś skrzywdzić, niesłuszną, wydumaną opinią. Wszystko to kumuluje się i prowadzi do tragicznej sytuacji. Z jednej strony niechciane dziecko, a z drugiej bezpłodność, marzenia o posiadaniu dziecka.

Matka powinna, matka musi, matka nie ma wyboru…

Przeczytałam z zachłannością, jest to rewelacyjna powieść obyczajowa ukazująca złożone ludzkie problemy. Depresja to straszna choroba, podstępem wkracza w nasze życie. To może spotkać każdą z nas! Powieść bardzo mądra, potrzebna, otwierająca oczy. Niesie nadzieję, daje do myślenia, skłania do refleksji. Nikt nie powinien przejść obok niej obojętnie, nie da się. Polecam :)