Serce dzwonu recenzja

”Życie, to wy­jąt­ko­wo nie­spra­wie­dli­wa po­dróż. Każdy wsia­da na tej samej sta­cji, a potem jed­ne­go ob­wo­żą po cu­dach tego świa­ta, a dru­gie­mu to tylko bilet spraw­dza­ją i man­da­ty za jazdę na gapę dają”.

Zuzanna jest trzydziestokilkuletnią jedynaczką, mieszka z rodzicami, z którymi bardzo dobrze się dogaduje. Jest księgową, pracuje w firmie ojca, wolny czas spędza z rodzicami. Ma sporą nadwagę, nigdy nie była w żadnym związku. Jest optymistką, ma ogromne poczucie humoru, wszędzie potrafi dostrzec dobre strony. Na jej drodze staje przystojny mecenas Skrzydło, którego klientem jest wuja młodej kobiety. Ten starszy pan mieszka w Stanach Zjednoczonych, bardzo chciałby się dowiedzieć, dlaczego jego siostry od lat ze sobą nie rozmawiają. Obmyślił plan i teraz z pomocą mecenasa Skrzydło wciela go w życie. Zuzanna ma odegrać w nim główną rolę. Rozpoczyna się przygoda jej życia…

Jedno wydarzenie i życie zmienia swoje tory. Akcja powieści toczy się swoim rytmem i wzbudza spore emocje. Fabuła ciekawie poprowadzona, ukazuje pokomplikowane relacje międzyludzkie, skrywane tajemnice. Autorka pisze lekko, płynnie, barwnie, ze sporą dawką dobrego humoru i wyważonej ironii. Widzimy drgania serca, wewnętrzne rozterki, zmagania, jakie stają się udziałem naszych bohaterów. A ci rewelacyjnie, wiarygodnie ukazani, to ludzie, jakich mijamy w naszej codzienności. To oni są niepodważalnym atutem powieści.

Zajmująca przygoda i dobra zabawa. Zuzanna uwielbia swoją pracę, ma świetny kontakt, z rodzicami wie, że może na nich liczyć w każdej sytuacji. Posiada niesamowity humor i ma spory dystans do siebie, kocha słodycze. Jak grom z nieba spada na nią propozycja wuja. Ma na kilka miesięcy zamieszkać z każdą z jego sióstr i odkryć, dlaczego te kobiety nie chcą ze sobą utrzymywać kontaktu. Przed nią trudne zadanie, zabiera się za nie z energią i zaangażowaniem. Tajemnice rodzinne, które kładą się cieniem na dorosłym życiu dzieci. Więzy krwi, zupełnie różne charaktery, brak szczerych rozmów, kłamstwa, niedopowiedzenia. Stwarzane pozory, przemilczane prawdy, pojednanie, które zawsze jest możliwe, wystarczy tylko i aż, dobra wola. Ujarzmienie kompleksów, samoakceptacja, życie po swojemu, nieprzejmowanie się opiniami innych.

Przez powieść się płynie, a uśmiech często się pojawia. Wciągająca, dająca do myślenia opowieść. Serdecznie polecam.